School
คืนวานนั้น แผ่นดินไหว ทำให้ฉันและพ่อไปอยู่ที่ โรงแรม
"ริช....เทอจะไปอยู่ไหนล่ะวันนี้"
"ก็พ่อบอกว่า จะไปอยู่บ้านเพื่อนของพ่อน่ะ"
"เอ่อ....แล้วอยู่ไหนล่ะ"
"ฉันไม่รู้เหมือนกัน"
แต่ฉันก็ยังไม่รู้เลยแต่ก็รู้ว่า.....ไปอยู่ที่ไหนเลยด้วยซ้ำ
หลังเลิกเรียน
"นี่ริช....ถ้าแกรู้ว่าอยู่ไหนอย่าลืมโทรบอกด้วยล่ะ"
"ขอบคุณน่ะ.... "
กรี๊ด~~~~
เสียงกรี๊ดนี้ฉันรู้ดีว่าใคร....
"อาริช สเบต...."
ฉันหันไปก็เจอกับ...นาย...นาโอกิ
ฉันอึ่งไปเลยที่นาโอกิเรียกฉัน............
"อาริช สเบต มากับฉันเดี่ยวนี้"
"ทำไมฉันต้องไปกับนายด้วยล่ะ"
"พ่อเทอบอกให้มารับ...."
"อะไรนาาาาา"
โอแม่เจ้าฉันอยู่บ้านตาบ้านี้หรอเนี่ย...
"ยัยต่อง เร็วสิ"
ห้ะนาโอ เรียกฉันว่าไงน่ะ....
หนอยยยย นาย นาโอกิ เดี่ยวนายโดนดีแน่บังอาจมาพูดกับเจ้าแม่แบบนี้
"นี่หัดมีมารยาทหน่อยเถอะ นิสัยเสียยิ่งกว่าสัตว์ที่อัปมงคลอีกน่ะนายเนี่ย"
555
กลัวล่ะสิ....นายเงียบมาสักพักแล้ว
"ยัยต่อง....."
ห้ะ...
ตาบ้านี้ด่าแค่นิสเดียว ฉันถึงกับกลัว...
"ฉันไม่ไป.....แบร่😛😛😛"
ฉันหันกลับแล้ว...กวนเขา
ก่อนจะวิ่งหนีไป (งี้ล่ะช้านนนนน)
"จะไปไหนห้ะ...ขอให้โชคดี"
"ตาบ้าติ้งต่อง....แบร่😛😛😛😛"
พูดจบตาบ้านาโอกิก็กลับไปที่รถและทิ้งฉันไว้ กับยัยจิงโกะ ยัยจิงโกะยังไม่กลับบ้านน่ะก็มันมาอยู่เปนเพื่อน
