The Unknown...

Proloog

"Alice Alice kom hier!" Beveelt een stem. Ik ren door. Ik laat me niet meer bevelen door die eikel. "Alice! Ik zei kom hier! Alice luisteren nu!" Zegt de stem weer. Hij komt dichterbij. Ik ren zo hard als ik kan. Plotseling bots ik op tegen iets. Ik kijk op. Het is geen iets, het een iemand!

"Jij gaat gewoon weer met ons mee Alice." Zegt de gedaante. Ik probeer me om te draaien, maar de gedaante pakt me vast. "Laat me los eikel! Ik zei laat me los!" De man negeert me, gooit me over zijn schouder en begint te lopen. Ik schreeuw, gil, sla, knijp en schop. Maar niets helpt.

Uiteindelijk is de man er klaar mee. "Stop nu met dit gedoe. Je maakt het alleen maar moeilijker voor jezelf." Ik spuug in zijn gezicht. De man gromt. Hij is duidelijk klaar mee. Hij gromt iets, en pakt iets uit zijn tas. Ik knijp mijn ogen samen om het beter te kunnen zien. Het is een touw! En een rol...ducktap! "Nu ga je stil zijn. Dat weet ik zeker!" Bang kijk ik in zijn ogen. Ik probeer weg te rennen maar de man heeft super snel mijn enkels vastgemaakt! Ik val en de man bind dit keer mijn handen vast. "Eikel...." mompel ik voordat hij de ducktap op mijn mond doet. Hij zwaait me weer over zijn rug, en loopt door. Ik kronkel en probeer te schreeuwen, wat best goed lukt ondanks de tape op mijn mond. "Stil." Zegt de man. Er komt nog een man aangelopen. De man die net achter me aan zat.

"Alice Alice Alice.... Dacht je echt dat je kon ontsnappen?" Hij lacht gemeen. "Je kunt niet aan mij ontsnappen.. Kom mee Axel." De man die me vast houd knikt en begint te lopen. Dus hij heet Axel, goed om te weten. Denk ik terwijl we naar een zwarte auto lopen. Ik begin weer te kronkelen. "Laat haar ophouden." Zegt de man die voor ons loopt. Schokkend realiseer ik me dat ik die stem ken. Het is de stem van Alastor. 'Axel' knijpt me zowat fijn. Ik stop met kronkelen. Axel zet me neer op mijn voeten, maar blijft me vast houden. De man die voor ons loopt, komt naar ons toe gelopen. Hij pakt mijn kin, en dwingt me hem aan te kijken. "Jij gaat naar me luisteren. Of je het nu wilt of niet. Je zal naar mij luisteren." Ik kijk hem aan met een blik die zegt in-je-dromen-ik-ga-naar-je-luisteren-blik. "Je eigen keus. Of je gaat gelijk naar mij luisteren, of je blijft jezelf en ik zal je moeten aanpakken. Aan jou de keus. Zet haar in de auto." Beveelt Alastor. Axel knikt en zet me ruw in de auto. Mijn hoofd stoot tegen de deur, en het word zwart voor mijn ogen. Ik hoor Alastor nog net zeggen "Weltrusten irritant wicht.". En dan verlies ik het bewustzijn.

Kijk dit was de proloog, van het boek. Ik hoop dat het leuk was. Graag niet vergeten te stemmen en te reageren!
Xxx Scarlett