Biraz önce çıktım okuldan cansunun yanina giderken yanımdan geçti ben bilmemek için kendimi zor tuttum tebessüm etti oda bakarak geçti bende bilerek münevver cansu ve ben konuştuk bana baktı baktı baktı sonra çıktı gitti ilerledi bende arkadasindan yürüdüm o başka yoldan evine gitti bende farklı bir yerden gittim.Hic umursamadi beni zaten demiştim ukalasti aptallasti kendisi bilir ben bu kadar cabaladim.....
Yoruldum artik göz yaşı bezlerimde yoruldu sanki otomatik su makinesi gibi istemsizce ağlamaktan da yoruldu bu gözler hani gozyasim gözümde kurudu misali...
Gecen gün aklımdan bi söz geçti "sevgin uç aylık bebegin kalbiydi var ama yok misali" ve bunu instagramda yayinladim gerçektende mantıklı iyi ve anlamlı bi söz simdi böğürtlen kışı diye bi kitap okuyorum basladim. Her neyse konuyu dagitmayalim ben artik Yoruldum peşinden koşmaktan sıkıldim hep ayni bahanelerden umursamamazliklardan mutlu gozukme cabalarindan artik ben kosmiyicam daha doğrusu Yoruldum ben artik yapamiycam...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Akıldan Öte
ChickLitbu kitap Cüneyt Korhan ORAL 'ın "Aşk Akıldan Öte" adlı şiir kitabındaki okuduklarımdan...