Chapter 1

32 2 1
                                    

Vrizsha's POV

I checked the apartment if it is fit for me. Malaki na to para sa isang tao. Ayos na sa akin to.

"Kukunin ko na po ito" sabi ko kay Manang. Ako lang magisa dito dahil wala akong pamilya. Lumaki ako sa bahay ampunan. Walang umaampon sakin di ko din alam kung bakit. Masayahin naman akong bata pero walang may gusto sakin. Simula mag 13 ako iniwas iwasan ko na rin yung magiging masyadong masaya.  Umalis na ko don 1 year na din ang nakakalipas. Sa loob ng isang taon na yon, ang ginawa ko lang ay magtrabaho. Di ko alam kung swerte ba talaga ako dahil malaki naman din ang naipon ko galing sa mga sweldo. Besides, scholar ako sa papasukan kong school ngayon.

Nagpahinga lang ako saglit tas umalis ako para bumili ng mga gagamitin ko sa school na papasukan ko. May isang place talaga sila na nandun lahat ng mga kailangan mong gamitin. Eto lang naman kasi ang gagastusin ko at bukod doon school na ang bahala.  Hinanap ko sa bag ko yung listahan ng mga bibilhin ko nang may nakabunggo sakin nabagsak tuloy ako

"Sorry Miss." sabi nung guy na nakabunggo sakin. Tinulungan niya naman akong tumayo.

"Okay lang. Salamat." I said with a smile.

"Chandler nga pala miss. Ikaw?" pagpapakilala niya at inextend ang kanyang kamay.

"Vrizsha" inabot ko naman ang kamay ko sa kanya.

"Nice to meet you. Bibili ka din ba ng gamit mo?" tanong niya.

"Oo eh" sagot ko sa kanya.

"Sabay na tayo para naman makabawi ako. Pwede ba?" alok niya.

"Sige" sabay kaming dalawa bumili ng gamit namin. Since parehas lang naman kaming grade. Parehas lang kami ng binayaran. Nag alok pa nga siya na siya nalang magbabayad kaso sabi ko wag na. Sobra naman na kasi yon. Tinulungan niya na nga ako pagbabayarin ko pa. Nagpaalam na ko sa kanya pagkatapos non dahil madami pa akong aayusin sa bago kong bahay.

-

"Goodmorning class" ngayon ang first day ko dito so medyo kinakabahan ako. We greeted back.

"Since you all know each other no need to introduce yourselves. Transferees nalang magpapakilala" nagtinginan naman silang lahat sakin, kaya tumayo na ako. Breathe, Vrizsha you can do this.

"Hello, I'm Vriszha Keith Padil-" naputol yong sasabihin ko ng may pumasok sa pinto

"Sorry Ma'am. I'm late." sabi niya.

"It's okay. Okay, let's proceed."

"As I was saying. I'm Vriszha Keith Padilla."

"Mister please introduce yourself first"

"I'm Van Chandler Lopez. Just call me Chandler I don't like calling me Van." he said.

"Omg he's so gwapo"

"Ang cute naman niya."

"Omggg he's looking to me!"

"Bes I think he's the one na!"

Naririnig kong sabi ng mga kaklase kong babae.

"Okay, Chandler seat beside Ms. Vriszha." then he sat.

"Hi. Nice to see you again" I smiled.

"So, lunch tayo later? Pede ba?" he asked.

"Sige" after that. Nakinig na kami kay Ma'am.

-

Sabi ng mga teachers ko wala pa kaming masyadong gagawin ngayon dahil first day palang naman daw. Kaya mabilis natapos ang oras kaya lunch break na.

"Ano gusto mong kainin?" tanong nj Chandler.

"Ikaw nalang bahala. Hahanap na ako ng pwesto natin."

Glad may nahanap akong pwesto kaso nasa may sulok siya. Okay lang naman dahil di pa akong komportable sa mga tao dito.

"I'm glad pumayag kang  sumama maglunch sakin. Akala ko hindi eh" nakadating na pala siya.

"Syempre naman. Ikaw lang naman kasi ang kakilala ko dito." I said habang nilalapag niya yong pagkain sa table.

"Same lang pala tayo. Hindi pa din ako kumportable sa mga tao dito eh." we both laughed. I look around then may nakita kong lalaki his eating alone.

"Look at that guy. He's alone." I pointed him.

"Don't mind someone's business. Eat your food."  kaya kinain ko nalang yung pagkain ko. Habang kumakain kami ay nagkukwentuhan kaming dalawa. Masayang kasama tong si Chandler kaya naman siya lang kausap ko hanggang sa matapos ang araw. Hinatid niya ako sa bahay.

"Ahh, Chandler dito nalang ako. Salamat. Umuwi ka na baka gabihin ka pa." I said with a smile syempre.

"Salamat din. Eh ayan lang bahay namin eh okay lang kung gabihin ako. Joke" tinuro niya sa bahay nila. Ilang bahay lang ang pagitan namin dalawa.

"Diyan ka lang pala. Nalate ka pa kanina. Bukas susunduin kita para sabay na tayo at para di ka na malate. Hahahaha" natawa narin siya.

"So, friends?"

"Friends" I smiled.

"Goodnight Vrizsha"

"Goodnight Chandler"

And that's how my first day ends

SomedayWhere stories live. Discover now