และแล้ววันนี้ก็มาถึง
วันที่ความรักของทุกคนเกิดขึ้น แต่
สำหรับฉันคงเปนได้แค่คนไม่จำเปน
วันนี้มันน่าจะเปนวันครบรอบของฉันกับอาไก แต่ทำไม ถึง เปนวันที่ฉัน จะต้องเลิกกับอาไกล่ะเนี่ย
วันนี้วันดี หรือ ซวยว่ะทำไมถึงเปนแบบนี้
"ซาร่า....."
เสียงนั้นทำให้ฉันรำคาญเปนที่สุดคือเพื่อนจอมป่วนกวนไม่เข้าเรื่องนั้นก็คือ
มาลิ กับ อากิ ยัยสองตัว เอ้ย!! สองคนนี้เปนเพื่อนที่ฉันรำคาญมากที่สุด
"ว่าไง....." -_-'
ฉันตอบแบบเหนื่อยๆท้อ และ ไม่มีแรงที่จะยืน (หรอ...สำออยจังน่ะ:ไรท์เตอร์)
"แม....ทำตัวไม่น่ารักเลยน่ะซาร่า"มาลิ
"ก็ฉันเหนื่อยนี่มาลิ.....ช่วยไม่ได้"
"ก็แล้วแต่เทอสิน่ะ...แล้วเทอกับอาไกเปนไง"มาลิ
"ก็พึ่งเลิกไปหยกๆนี่แหละ"
พูดแล้วเศร้า....ทำไมเรา สวรรค์ทรงแกล้งเราขนาดนี้เลยหรอ
"ทำไมเปนแบบนี้ล่ะซาร่า" อากิ
"อย่าพูดถึงเถอะ เราตั้งใจเรียนก่อนดีกว่า"
พูดจบเหมือนมีน้ำใสๆที่กำลังไหลออกจากตาของฉัน ไม่น่าเชื่อคนอย่างฉันเสียน้ำตาให้กับนายอาไกหรอเนี่ย มันเปนเรื่องที่มันยากที่จะเชื่อ
"ซาร่าไม่เปนไรน่ะ"
"อืมมมมม >-<"
"เอ้าาา ไม่เปนไร แค่ผู้ชายคนเดียว"
แต่ฉันรักเขาไปแล้วอ่ะแก อยากให้ใจที่เศร้าตอนนี้รู้สึกดีจัง
"โธ่...แค่ผู้ชาย ถรุ่ยยยย นิสัยเหี้ยชะมัด"
นี่มาลิเทอยังจะพูดให้ฉันเจ็บอีกหรอ
ฉันเจ็บพอแล้ว และ พอที่จะเจ็บด้วย
"นี่เทอ....ร้องไห้ยังกับเด็ก
ขึ้นมัธยมแล้วน่ะ"
ฉันมองไปทางต้นเสียงก็ตะลึงเปนที่สุดคนอะไรสูงชะมัด แต่พอแหงนหน้าดูเท่านั้นฉันแทบยืนไม่อยู่ผู้ชายอะไรหล่อเปนบ้า รูปร่างเรียว ผมที่เหมือนจะมีเสน่ห์ ร่วมถึงริมฝีปากอันเรียวบาง ของเขา แต่เขาว่าอะไรฉันน่ะ ว่าฉันเหมือนเด็กงั้นหรอเดี่ยวแม่จัดหนักคอยดูเถอะ
