Alessandra
Hindi ko alam kung paano ko ba natagalan ang ganitong buhay. Minsan mapapatawa nalang ako sa kapalaran na binigay sa akin.
Masama siguro akong tao noon.
Ang nanay ko ay labandera at ang tatay ko nama'y lasinggero. Minsan na din namin siyang nakitang mayroon na kung anong kulay puti na hinihithit isang hapon pagkagaling namin ni Susan sa eskwela. Naglalaba ang nanay nang mga panahon na iyon kaya mag-isa sya sa sala.
Ang mga kaklase ko nama'y mga kaibigan ko lamang sa tuwing may ipapagawa ang aming guro sa eskwela. Samantalang ng mga kapatid ko'y alila ako kung turingin.
Ni minsan ay hindi ko naramdaman kung ano ba ang halaga ko sa mundong ito. Napangiti ako ng mapait. Para mamatay araw-araw.
Haha
Madalas kong isipin na.. ano kaya kung umalis nalang ako?
Tama. Wala ka namang silbi rito sa mundo kaya bakit hindi ka nalang umalis...ng permanente?
Napatingin ako sa gilid ng katre na hinihigaan ko ngayon.
Hook.
