"ป้ายชื่อมึงหายไปไหน"
ทันทีที่เดินเข้ามาในกลุ่มเพื่อนคิมจงอิน
เพื่อนผิวแทนก็เอ่ยทักขึ้นมาทำให้คนอื่นๆ
ในกลุ่มหันมามองเขาเป็นตาเดียว
"เออนั่นดิ อยู่ไหน"
"เปิดเทอมมาไม่ถึงอาทิตย์ก็แต่งตัวผิดกฎ
แล้วหรอว่ะ"
"เอาไปฝากสาวที่ไหนหรือเปล่า ฮ่าๆๆ"
จองกุกกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย
ใครที่ไหนเขาจะเอาป้ายชื่อของตัวเอง
ไปให้คนอื่นกันแต่เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้าน
ก็ยังเห็นติดอยู่ที่เสื้ออยู่เลยนิ
แล้วมันหายไปไหน
"ระวังนะเว้ย เย็นนี้จะมีการตรวจเครื่องแบบ"
กูจุนฮเวเพื่อนผู้แสดโหดเหี้ยมเอ่ยขึ้น
ทำเอาทุกคนต้องเบิกตากว้าง
"จริงเปล่าเนี่ย"
"จริงดิ"
"เชี่ย!!"
ทุกคนในกลุ่มหันไปมองโอเซฮุนที่ตอนนี้
กุมขมับตัวเองทำหน้าเครียด
"อะไรของมึง"
จากที่เงียบอยู่นานจองกุกก็เป็นคนเอ่ยถาม
เพื่อนตัวดีที่เมื่อกี้ยังแกล้งแหย่เขาอยู่เลย
"กูลืมใส่เนคไทมา"
เซฮุนตอบเสียงอ่อน
"สม น้ำ หน้า "
จงอินเอ่ยแบบทีละคำก่อนจะหันไปหัวเราะ
กับจุนฮเว
"รอถึงทีกูก่อนเถอะ"
"ทำไม มึงจะทำอะไรครับคุณเซฮุน"
จุนฮเวยักคิ้วข้างเดียวใส่เซฮุนแถมยังมี
จงอินที่ดุนลิ้นกวนประสาทอยู่ข้างๆ
"จะได้แดกตีนกูไงครับ"
ไม่ว่าเปล่าเซฮุนลุกขึ้นทำท่าจะถอด
รองเท้าปาใส่เพื่อนอีกสองคนที่ยังทำหน้า
กวนตีนอยู่ไม่ยอมหยุด
"ใจเย็นๆดิว่ะ"
จองกุกรีบปรามเมื่อเห็นว่าท่าไม่ค่อยดี
ก่อนจะดึงเพื่อนผู้เเสนอารมณ์ร้อนให้ลงมา
นั่งเหมือนเดิม
YOU ARE READING
GIVE LOVE | kookmin |
Fanfictionไม่ว่าจะยังไงพี่ก็จะทำให้นายรักพี่ให้ได้...เชื่อสิว่านายต้องรักพี่เข้าสักวันหนึ่ง
