You Made My Tears (One Shot)

You Made My Tears.

"Kate!" Sigaw ko.

"Bakit ate Katleen?" She asked back.

"Wala lang, Asaan sina Mommy at Daddy?" I asked her. Hindi kasi siaa nagpaalam, kaya hindi ko alam.

"Nasa office sila, Ate..." bata palang kami ni Kate, hindi na namin nakakasama ang magulang namin. They aren't dead,  sadyang busy lang sila sa opisina nila. I understand them, ginagawa lang naman nila ang mga bagay na iyon para sa amin.

"O...kay." malungkot kong sinabi saka naglakad papalayo kay Kate.

"Ate Katleen, ayos lang 'yan. Nandito naman ako e. Tara ate, Laro nalang tayo!" nakipaglaro nalang ako sa kanya. Wala naman na akong magagawa e...

Makalipas ng ilang oras, "Nako! Saan ba kayo nagpupunta?" Nag-aalalang tanong ni Manang.

"Bakit, Ano bang pake mo? Hindi mo naman ikamamatay kung umalis kami diba? Alam naman namin kung saan kami nakatira. So don't be worried, mag-alala ka hindi dahil sa pera." I said.

"Sumusobra ka ng bata ka ah! Wala ka talagang galang..." Galit na sabi nito. Pera lang din naman ang habol niya, kaya mas mabuti pang malaman niya na may alam ako.

"Ate..." Hinawakan ni Kate ang aking braso, kumapit siya sa akin. "Ayokong mapagalitan, hayaan na natin siya." Aniya. Kaya naman dinaanan nalang namin siya, Poor her! Hindi niya kami pwedeng pagalitan.

Kata and I we're very close. Ni minsan, hindi namin nagawang magtago ng sikreto sa isa't isa. That shows how we love each other. Kahit na nandiyan si mama at papa, Mas pakiramdam kong mahal ako ni Kate kesa sa kanila. "Ate kat..." Tawag nito sa aking pangalan.

"O?"

"Pwede mo ba akong tulungan sa aking takdang aralin?" Tanong niya.

Tumaas ang aking kilay at tiningnan ang kanyang assignment, "I don't know that... Mahina ako sa math, sis." Sabi ko sa kanya.

"Magpatutor ka nalang kaya?" I asked her.

"Ayoko..."

"Bakit ayaw mo? Eh may pera naman tayo e." Sabi ko sa kanya.

"Pero ayokong magpatutor! Magiging kulang ang time ko sa'yo ate." Aniya.

"Tsk. Sis para din naman sa'yo 'yan e-" Hindi niya pinatapos ang aking sasabihin ng bigla siyang umiyak.

"Ayoko, Ate. Ayoko... Baka mawalan tayo ng koneksyon sa tutor..." Naiiyak nitong sinabi, Kung kailan ka tumanda saka ka naging iyakin. Ibang klase ka talaga sis.

"I won't. Hindi ko hahayaan ang mga bagay na 'yan, Just please Kate. Magpatutor ka ah, I'll call mom and dad. This is for yourself. You don't need to sacrifise anything, sis." I told her.

"Okay... Just please promise me one more thing, Kahit na kulang ang time ko sa'yo or satin. We will be close forever, Understand?" I can't promise you that. Pero sa ngayon, oo nalang ako.

"I-I promise!" I smiled and hugged her.

It's been 3 years and now I'm 18 and Kate is 16. We're still close and we still share secrets to each other. "Ate!" She hugged me. "I'm back!" Masaya niyang sinabi. Close nga kami ngunit parang anlayo na namin sa isa't isa, dahil nasa ibang bansa siya noon. At kasama niya si mama. Ewan ko kung bakit, pero siguro kailangan e.

"Welcome back! Saan mo gustong pumunta para makapagbonding tayo?" I asked her excitedly.

"Kakabalik lang ng kapatid mo, Katleen. Huwag mong masyadong i-stress ang kapatid mo. Your sister needs a rest..." Ani ni mama. Kaya naman nagpout ako.