You've Fallen for Me (O-G)

"You've Fallen for Me"

Written by: Tricia Sapalasan/SntimentalGeneration

'ALL RIGHT'S RESERVED'

.

.

.

.

Charot!

*Prologue*

Bawat isa sa atin ay nag hahangad ng isang totoo at masayang Lovelife...

Yung tipong hindi sadya ang lahat...

Yung tipong para kayong walang problema...

Yung tipong wala kayong pakielam sa sasabihin ng iba...

Yung tipong wala kayong pakielam sa mundo...

At yung tipong seryoso kayo sa isat isa...

Ewan ko kung bakit ko nilagay yun sa Prologue... E para namang hindi konektado sa Story ko.

Pasensya. :)

Sisimulan ko na ba?

Teka, Bago ang lahat... Gusto ko talaga maging maayos 'tong pag susulat ko.

Yung hindi ma emoticons Hahaha.

Kasi pag mai-moticons parang nakakahilong basahin. :)

O'sige na nga, sana naman malatapos ako ng isang storya.. Jusko. nakakailang gawa na ako ni isa wala akong natapos. alam kong wala kayong pakielam pero share lang naman ho. Hahahaha. sige simulan na. :)

••••••

(Nikky's POV)

Anong oras na.

Bakit di parin sya tumatawag man lang o mag text?

Nakalimutan nya ata. :(

Nag d'drama ako sa isang tabi habang hawak ang Phone ko ng biglang may nag Text.

•••

From: Anthony <3

Happy Monthsary Honey! <3 gusto kitang isuprise! Kaya pumunta ka nalang dito sa Shaoyu Hotel mamaya. ;) i love you.

•••

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. makakalimutin kasi sya. Kaya akala ko pati monthsary namin e nakalimutan na nya. hindi pala :)

"Ano kayang magandang kantahin? Hmm. Ah! Alam ko na!"

"Nikky! Ano? Ready ka na ba?" Restobar owner

"Ano ka ba ate Elaine! masanay ka na 2 months na akong kumakanta dito sa restobar mo Hahaha."

"E kasi naman, alam mo namang bet na bet ko yang boses mo Hahaha. osige na. gora na sa stage"

"Hahaha. sure!"

Oo. Ang pangalan ko ay Nikky. Nikky Solvien. 18 years old. 3rd year college. hindi ako nag t'trabaho kasi wala akong pera, gusto ko lang sanayin ang sarili ko na kumanta sa maraming tao. :)

May boyfriend ako. Si Anthony Chen. Half sya. Babaero pa. Tsk. Pero kahit ganyan yan. nako, mahal ko yan ;)

Hindi ako mayaman hindi ako mahirap. sa madaling salita MAY KAYA SA BUHAY.

Idedescribe ko pa ba sarili ko? Wag na. Hahaha

Basta 1/4 koreana ako. Yung Mom ko. Half kasi sya. Pero malakas ang daloy ng dugo na kaya ang itsura ko ay mukhang Koreana. Ang father ko half Japanese. Isa din yon Hahaha. May ate din ako. kaso sya, mukhang Hapon. sabi nila halos walang pinag kaiba itsura ng hapon at koreana. pero para sakin, napaka LAKI ng diperensya.

Singer nga pala ako dito sa Restobar ng kaibigan ko. Ahead sya sakin ng 2 years. At laging Acoustic lang kinakanta ko. kasi yun lang bagay sa boses ko e. Tska na yung iba Hehehe.

"Ang dami atang tao ngayon..." Bulong ko sa sarili ko..

•••

Where is the moment

we needed the most

You kick up the leaves and

the magic is lost

They tell me your

blue skies fade to grey

They tell me your passion's

gone away

And I don't need

no carryin' on...

•••

You had a bad day

You're taking one down

You sing a sad song just to turn it around

You say you don't know

You tell me don't lie

You work at a smile and you go for a ride

You had a bad day

The camera don't lie

You're coming back down

and you really don't mind

You had a bad day

•••

"Natapos din sa wakas *sight*"

"good job again Niks!"

"Salamat ate Elaine!" At nginitian ko sya dahil narin sa excited na ako kung ano'ng meron sa Shaoyu Hotel at nag abala pa syang maghanda duon. :">

"Ate Elaine! Alis na ako a?" Tumungo naman sya at umalis na ako...

Sa sobrang excited ko, naapakan ko yung paa ng Isang Customer pero syempre di ko sinasadya no -.-

"Damn!" Sigaw nung lalaki nang maapakan ko sya

"Sorry! Pasensya na ho talaga!" Pinangunahan ko na sya dahil alam ko. panigurado tatalakan ako nito.

" di ka ba tumitingin sa dinadaanan mo?!"

"Di ko naman ho sinasadya nag mamadali lang ho ako"

"I dont care."

"Pasensya na ho talaga... "

"Huh, no. punasan mo 'tong sapatos ko na nadumihan mo. o kaya kung kinakailangan palitan mo nalang. 6000 php lang naman to e."

Ang daldal naman niya di ba sya makaintindi ng Nag mamadali ako at pinapabayaran pa sakin yung sapatos nya e di naman nadumihan -.-

6000 LANG naman daw pala e. edi bumili sya.

Ano nga bang gagawin ko? Hm... Ah! "Sorry po pero, kailangan ko na pong umalis! Byeeee!" Pagkasabi ko non ay agad akong tumakbo. grabe naman kasi sya..

Pumara nalang ako ng Taxi, nag mamadali na kasi talaga ako e...

'Ilang minuto lang nang makarating ako sa Shaoyu

hotel.'

Nag text sya uli. room 379 daw e. pagkapasok na pagkapasok ko sa hotel ay agad kong hinanap ang Room 379...