The I'm Hungry Games Part 2

'Sla hem dood!'

Amber
Ik volg Sabine op een grote afstand door het chocolade moeras en ik kijk naar de chocolade om me heen. Ik dip mijn vinger er in. Even denk ik, ik heb nooit echt van vloeibare chocola gehouden, maar... Het ziet er wel lekker uit... Langzaam breng ik mijn vinger naar mijn mond en lik er aan. Ik geef toe, het is best wel lekker. Ik loop ondertussen door en zie Sabine verderop tegen een boom zitten. Wacht wat? Ze wordt dikker en dikker. Zodra ze het zelf ook door heeft zie ik mijn benen. Ze zijn minstens vier keer zo dik geworden! Snel tast ik naar mijn onderkin. Gelukkig, die is even groot gebleven. Nu is de verhouding van mijn gezicht en onderkin tenminste niet meer zo ongelijk. Het matched wel. Sabine is gestopt met dikker worden en ze staat op. Ik verstop me achter een boom. 'Wie is daar?,' hoor ik Sabine roepen, 'Wie staat daar achter die boom?' Hoe weet ze dat ik hier ben? Ik kijk naar de boom en dan naar mijn lichaam. Oja... Ik ben dikker dan de boom. Langzaam kom ik er achter vandaan. Sabine staat al klaar met haar speer om me dood te gooien. Zodra ze me ziet begin ze te lachen. 'Amber? Ben jij dat? Je bent zo lelijk als je dik bent!,' roept ze lachend. 'Jij ook!,' roep ik boos terwijl ik naar haar toe waggel. 'Nee niet waar, ik ben mooi,' zegt ze. Ik knik, ze heeft gelijk...

Jennifer
Koen en ik rennen hand in hand door het zuurstokkenbos. Ik kijk even achterom. 'We kunnen lopen, ik zie niemand,' roep ik naar Koen. We beginnen te lopen en ik kijk eens goed rond. Die zuurstokken zien er heerlijk uit. Nee nee nee, opletten Jennifer, we moeten eerst een stuk lopen, zodat we veiliger zijn. Daarna kun je gaan snoepen en nog belangrijker, Koen vermoorden. Na nog een half uur ongeveer lopen zijn we aangekomen zij een of andere open plek. 'Zullen we even pauze houden schat?,' vraagt Koen. Ik knik en ga op e grond zitten. Ik kijk naar een zuurstok. Een likje kan toch geen kwaad? Ik schuif er heen en lik er aan. Koen begint te lachen. 'Is het lekker?' Ik knik, 'Heerlijk.' Ik neem nog een paar likjes totdat alles opeens begint te draaien. 'Jennifer? Jennifer gaat het?,' hoor ik Koen roepen. Dan is het stil...

Als ik weer wakker wordt schrik ik van Koen's gezicht dat boven me hangt. 'Jennifer! Gaat het? Hoe voel je je? Ben je misselijk? Moet ik wat te drinken voor je zoeken? Of wil je even uitrusten? Wat te eten?' Koen hou je kop dicht! denk ik. 'Nee bedankt.' Ik ga overeind zitten. 'Wat is er gebeurd?' 'Je likte die zuurstok en opeens raakte je bewusteloos.' Ik kijk naar de zuurstok waar ik aan likte en ik steek mijn middelvinger naar hem op. 'Hoe lang was ik bewusteloos?,' vraag ik. 'Ik denk een half uurtje,' zegt Koen.
Na een aantal minuten gaat het weer maar begint mijn maag te knorren. Op dat moment zie ik een konijntje voorbij hupsen. 'Koen sla hem dood!,' roep ik terwijl ik naar het konijntje wijs. Koen pakt zijn knuppel en loopt voorzichtig naar het konijntje. Dan begint hij met de knuppel op het hoofd van het konijntje te rammen. Na een stuk of 10 keer roep ik, 'Nu is hij wel dood hoor! Straks is er niks meer van hem over!' Koen stopt en zegt, 'Het spijt me, ik liet me even gaan. Dan krijg ik een goed idee. 'Koen? Wil jij even een vuurtje maken? dan maak ik het konijntje gril klaar.' Koen knikt en gaat aan de slag. Hij pakt twee takjes en begint ze over elkaar te wrijven alsof zijn leven er vanaf hangt. Ik pak het konijntje en begin zijn huid er af te trekken. Daarna trek ik hem in twee stukken, de ene net wat groter dan de ander. Dan pak ik een steen van de grond en rasp een stuk van een zuurstok af. Snel stop ik het in het kleinste stuk vlees, omdat ik weet dat Koen mij de grootste wilt geven, omdat hij goed oor me wilt zorgen. Daarna loop ik naar Koen toe die eindelijk het vuurtje aan heeft. Ik rijg de twee stukjes konijn aan een tak en houd het boven het vuur. 'Oh, een stukje is wat groter dan de andere,' zegt Koen, 'Achja, neem jij het grootste stukje maar, jij hebt een zware dag gehad.' Ik kijk hem dankbaar aan maar denk bij mezelf, geloof me, jouw dag wordt nog veel zwaarder...
Als het konijntje gaar is beginnen we te eten. Ik kijk naar Koen en na een minuutje valt hij neer en is hij bewusteloos. Ik loop snel naar de knuppel en dan terug naar Koen. Ik leg mijn stuk vlees ver bij het bloed dat er straks komt vandaan en begin dan zo hard als ik kan tegen Koens hoofd te rammen met de knuppel. Ik weet dat hij dood is als ik zijn scheet hoor, maar ik kan niet stoppen. Het voelt te goed...