Ilık bir bahar aksamı dışarda cıseleyen yağmuru ızlıyorum çiçekli penceremden. Kasımpatıların yaprağına düşen her damla da seni düşünüyorum. Çiçekler nasıl hayat buluyorsa suyla bende senle canlanıyorum yaşadığımın farkına varıyorum.
Sonra gözüm yaprakta biriken damlaya takılıyor yağmur yagdıkca büyüyen ve büyüdükçe yavaş yavaş yaprağı terketmeye hazırlanan damlaya . damlanın yaprağı terketmesine mı uzuleyım yoksa toprakla bulusmasına mı sevineyım bilemezken kendimi sende buluyorum. Seninle yaprak gibi ayrı mı dusucez yoksa toprak gibi bırlesecekmıyız diye düşünmekten kendimi alıkoyamazken , toprağın damlayı nasılda bağrına bastıgına şahit oluyorum boyle bir özlem boyle bir kucaklaşma görmedim ben. Aylarca yağmuru beklemiş toprak gibi seni bekliyorum bagrıma basmak için gel ey sevgili yağmur dinmeden...
