De ZombieRevolutie

Hoofdstuk 3: Het Plan.

Derde persoon.

En nou gaan ze met het plan beginnen. Ze hebben ontdekt dat Juliana, de bewakers en de meeste soldaten vanavond weggaan niemand van het kamp weet waarom ze hebben het aan vele mensen gevraagd maar niemand wist het. Ze weten waar het kantoor is van Juliana en ze hebben ook ontdekt dat kleine wapens zoals een Glock 17, revolvers en nog veel meer kleine wapens. En ook weten ze dat belangrijke informatie op haar kantoor zitten. Jammer genoeg is er een bewaker die voor de deur staan. Maar omdat er een raam en het gebouw staat ook op begane grond dus ze kunnen via het raam naar binnen klimmen.

"Dan is dit het plan" zegt Selena. "Luke, David en ik gaan het kantoor binnen via het raam Luke gaat wapens zoeken die geschikt zijn, David gaat sloten openkraken met een kleine soort van schroevendraaier en ik ga naar documenten zoeken die dit alles uitlegt" zegt iedereen is het ermee eens en Luke en David knikken naar elkaar omdat ze elkaar vertrouwen. "Elizabeth en Toby die gaan de rechtse hek en de hek die achteren staan in de gaten houden en ze gaan fluiten met het fluitje (die ze hebben gestolen) wanneer Juliana en de soldaten zijn gekomen" zegt David erachter aan. Toby en Elizabeth geven elkaar een glimlach ze zijn beide blij dat ze samen zijn. "Dan gaan Malia en Damon gaan hetzelfde doen alleen dan met de overgebleven hekken die ze in de gaten moeten houden" zegt Elizabeth. Damon vind het fijn dat hij samen met Malia is. En Malia denkt dat ze verlegen gaat doen als ze met Damon is maar dat probeert ze dan te verbergen als ze samen zijn. "Elena en Nina die gaan voor het gebouw staan waar het kantoor is en het raam is toevallig dichtbij is hun gaan ons helpen ze moeten op het raam tikken wanneer Juliana en de rest er is en dan als het kan gaan ze hun afleiden" zegt Luke. Nina en Elena kunnen het goed met elkaar vinden en zijn ook goeie vrienden dus het gaat zeker wel goedkomen tussen de twee. "En ik ga dus de bewaker in de gaten houden die bij de deur staat en wanneer die in probeert te komen moeten ik hem afleiden en als dat niet lukt dan moeten ik ook mijn fluit gebruiken" zegt Klaus. David knikt naar hem. "We kunnen dit wel zo niet dan hebben we ons best tenminste gedaan" zegt Elizabeth omdat ze ziet dat sommige er niet zo zeker over zijn. En wanneer ze klaar zijn dan halen ze elkaar op.

P.O.V Selena.

Iedereen is naar hun plek gegaan. David probeert de raam open te krijgen. Luke en ik staan achter hem en we kijken wat hij aan het doen is. "Lukt het daar?" vraagt Luke die naast me staat. David knikt "ik heb ergere sloten open gekraakt dus dit lukt me wel met een beetje moeite" zegt hij. Nina en Elena staan een paar meter voor ons alvast rond te kijken. "Ik ben geweldig" zegt David en dan duwt hij de raam naar boven waardoor het raam open gaat. Luke en ik lachen om David. David springt de kamer binnen Luke doet hetzelfde en dan spring ik er als laatste erin. Elena en Nina kijken ons aan "veel succes" zegt Nina en Elena. "Dank je" zeggen we met z'n drieën in koor. Ik kijk rond de kamer het is net een kantoor ruimte die je altijd in films ziet. Er zitten een paar schilderijen aan iedere muur. Haar bureau is zwart met een paar papieren erop. "Laten we dan maar beginnen" zegt Luke. "Niet te hard praten" fluistert David. Luke steekt zijn duim naar hem op en kijkt me dan aan. Luke en David gaan proberen om de kluis open te maken die aan de muur zit. Ik ga op de stoel zitten en dan bekijk ik de 4 stapels papieren die netjes naast elkaar staan. Ik bekijk de eerste stapels niks bijzonders alleen welke soldaten hier zijn en wie ze allemaal zijn. De tweede stapel is een lijst met alle kinderen die hier naar toe zijn gekomen en dan valt me oog op een blaadje waar mijn naam op staat en de rest van onze groep. Er staat op wie we zijn wie onze familie is etc. En achter onze namen staan een cijfer. Ik ben nummer 1 en sommige hebben nummer zoals 51 en 49. "Jongens" fluister ik naar hun toe. Ze kijken meteen op van de kluis ik gebaar dat ze naar me toe moeten komen. Ik laat ze het blaadje zien ze kijken er verbaast naar "hoe weten ze dit allemaal sommige dingen over mezelf wist ik eens niet" fluistert David Luke kijkt hem aan dan naar de grond en hij zucht. Ik moet zachtjes lachen. "We nemen dit dan mee" zegt Luke zachtjes. Ik leg hem op de vensterbank bij het raam. Ik bekijk de andere bladen en daar staan overal hetzelfde op alleen dan andere kinderen. Het derde stapel is ook niet bijzonder. Het vierde stapel er staat op alles 'top geheim'. Ik zie dat David en Luke elkaar weer aan het vervelen. "Jongens" fluister ik maar ze horen met niet. Ik ga achter hun staan en dan sla ik met het stapel papieren om Luke zijn hoofd. "Au!" zegt hij te hard en dan sla ik hem weer zodat hij stil word. "Sorry" fluistert hij overdreven David rolt zijn ogen. "Kijk wat ik heb gevonden" fluister ik en ik laat ze de papieren zien. Ze kijken erna "neem ze mee" zegt David zachtjes. "Zouden ze dat niet merken?" vraagt Luke. "We verstoppen ze wel ergens" zeg ik en dan leg ik hem ook op de vensterbank. "Hebben jullie al iets gevonden?" vraag ik. "Tada!" roept David. Luke slaat hem en zegt dat hij stil moet zijn en dan slaat David Luke terug en dan slaat Luke David weer. "Jongens!" roep-fluister ik. Ze kijken me onschuldig aan die 2 veranderen ook nooit. David heeft een handpistool in zijn handen en Luke heeft 2 pakken vol met kogels in zijn handen. Ik glimlach naar ze. "Nou moeten we gaan" zeg ik en dan pak ik de blaadjes van de vensterbank en Luke en David verstoppen hun spullen. En dan springen we met z'n allen weer uit het raam en dan horen we een fluitje afgaan. "Net op tijd" zegt Nina die ons heeft opgemerkt. Elena kijkt naar achteren want ze merkt ons nu pas op. En dan lopen we met z'n vijven naar de rest.