Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bazen uyumadan önce ağlarım, severim gece ağlamaları. çünkü gecenin sessizliği içine alır beni ve ben o sessizliğe dayanamayıp çatlarım, kırarım kabuğumu. ufak ufak damla dökerim. ailem uyuyunca daha sessiz olur bu yüzden dikkatli ağlamaya çalışırım duyulmasın diye. üzülürler eğer beni duyarlarsa veya kızarlar bana. sessiz ve minik minik ağlarım. yorganımın içine girip yastığıma tutunup destek alarak. bubbles'a sarılarak ağlarım o teselli ediyor beni çünkü. bazen ise daha çok korkarım geceleri. acılarım ve korkularımla yalnız başıma kaldığımı düşünürüm. o zaman hıçkıra hıçkıra ağlarım. yastığıma çığlıklarımı kapatarak. nefessiz kalasıya kadar. içimdeki çığlıklarım bitene kadar. bitmiyor tabi ama uykuya dalarım bir süre sonra. çünkü gözlerim şişer ve açık tutamam bu yüzden ve direkt uykunun kollarına düşerim. sabah kalkınca da şipşiş gözlerle kalkarım tabi ve sabah unutur gibi olurum her şeyi veya öyle sanarım.
