Parang paraiso.Pero nasa malayong dako si Ken.Kita ko siya pera parang walang katapusang ang lalakadin ko para maabutan siya.
Tinatawag ko siya pero nakangiti lang siya at kumakaway na parang walang naririnig.
Pilit kong tinatakbo ang distansya sa amin ngunit kahirap talaga niyang abutan.
Maya maya ay tumalikod na siya at naglakad palayo.
Tinatawag ko pero tila walang naririnig.
Malayo na siya pero mas lumayo pa.Hanggang sa mapunta siya sa mausok at ang mga usok ay unti unti siyang tinatakpan.Bago pa man maglaho ay muli siyang humarap,Ngumiti at kumaway muli na parang iyon na ang huling pag kikita.
Nagising na ako sa nakakatakot na bangungot.
Anong panaginip iyon?
Iniisip ko pa lang na mawawala si Ken ay para nakong mawawalan ng hininga.
Natulala nalang ako.
"JOLINA!"
nagulat ako.
"Huh?"
"Tulala ka.Kanina pako nandito at tinatanong kung anong problema mo"
"Somethings bothering you.What is it?"
"Hindi ka naman aalis diba?"
"Saan naman ako pupunta?"
"Wala.Okay lang ako.Lumabas kana.Maliligo ako."
"Okay.Pinapasabi ni tita na handa na yung umagahan."
"Sige."
Mabilis akong naligo at nag ayos ng sarili.Agad din akong bumaba pagkatapos.
YOU ARE READING
FOOL AGAIN
Teen FictionYour smile fooled me How you laugh telling me everything is alright Your hand always holding mine like You're not gonna leave You never told me About how you suffered alone the pain About how it hurts You said you don't love me anymore You lied You...
