Karanlığın Işığı

1.Bölüm

Multimedya Cemre

Sabah Mısra'nın bağırmasıyla uyandım. Bu deli kız yine niye ne bağırıyordu:
-Mısra yavrum noldu, kuyruğuna basılmış kedi gibi ciyaklıyon? Dedim.

Mısra bana sen alamazsın bakışı atıp:
- Akın beni yemeğe davet etti. Nolur sende gel ."Tam itiraz edecekken"
İtiraz kabul etmiyorum. Dedi.

- Tamam çık odadan o zaman. Dedim.

Ben size kendimi tanıtayım, ben Cemre Arya 19 yaşındayım. İstanbul da Mısra ile kalıyorum. Annem ve babam yurtdışında bir holding de çalışıyorlar. Her neyse bu gidişle Mısra beni öldürecek. Hemen elime geçeni giydim. Siz hiiç öyle kızlar gibi zannettmeyin.
Odadan çıktığımda Mısra aşağı inmişti. Tabi siz "nereden biliyorsun?" Diyorsunuz. Biz bir yere gideceksek  aslan eniştem götürüyor. Aşağı arabanın yanına gittiğimde Mısra arkaya binmişti. Öne baktığımda Akın enişte onun yanında sert yüzlü, insanı korkutan ama bir o kadar yakışıklı duruyordu. Onun sesiyle düşüncelerimden ayrıldım:
-Artık bin şu arabaya!!! Dedi.

Vayyy öküze bak. Biraz önce yakışıklı lafını geri alıyorum. Bu adam tam orman kaçkınııı
Arabaya bindim. İlk konuşan akın enişte oldu:
-Cemre bu kuzenim Ateş, bu da Mısra' nın arkadaşı Cemre Arya. Dedi.

Kibar çocuk ya, yanındaki öküz sadece kafasını salladı.

♥♥♥♥

Durduğumuz yere bakınca geldiğimiz yer bir bardı?!
Barın ismine bakınca Dark barmış...
Barın içi kırmızı ve siyahtı. Zaten ne bekliyoruz ki pembe olmasını mı.

Burası cehenneme benziyordu. Yerler lacivert, koltuklar yani tabureler,  masalar siyah, ışıklar ise kırmızıydı. 
Mısra bana dönüp:
-Cemre biliyor musun, ayyy tabi nereden bileceksin. Bu bar Ateş ' in barıymış kanki. Dedi.

Dediği şey pek ilgimi çekmemişti.  O da bir erkekti.  Zengin züppeydi.  Aynı Barkın gibiydi o da. Önüme baktığımda ne zaman koyulduğunu bilmediğim kola duruyordu.  Tam ağzımı açıp konuşacakken Mısra :
-yaaaaa!! Bu ne bara geldik vişne suyu içiyorum.  Cemre niye kola içiyor banane hıh!!! Dedi.

Akın:
-  Sevgilim, sen bence düğün için düşün birkaç gün sonra seni istemeye geliyoruz. Dedi.

O ara ateş bey hazm edememiş  gibi içeceğini bitirdi. Onlara dönüp:

-Canım sıkıldı dans etmeye gidiyorum. Dedim. 
Tam kalkacakken Ateş kolumu hayvan gibi tutup yanına oturmamı sağladı. Ona çemkirecekken:

- otur oturduğun yerde.  Hayır giydiğin adam gibi olsa bari.  Sonra diğer kızlar gibi ağlarsın. Otur!!! Dedi.

Harbi orman kaçkını.  Ama şaşırdım yani çok uzun konuştu çocuk. " lan onun neyi çocuk anem bu adam adam senin iki katın.  Azcık aklını çalıştır."  İçsesimi uçurumdan attıp kalktım.  Ona dönüp kendimce kötü bakış attıp:
- Sen mi buna karışıyorsun.  Dedim .
Ayağa kalktım daha kalabalığa tam girememişken biri beni kucağına aldı.  Çığlık attım.  Çığlık attınca insanlar bize bakmaya başladı.  Beni kimin kucağına aldığına baktığımda;
Ateş...
Uyuz herif . İnsanların arasından biri:

- gidin kendinize bir oda bul... Abi valla özür dilerim sizin olduğunuzu bilsem söylemezdim.  Dedi.

Yaa allam ben iyice sinirlenip tepinmeye başlayınca.  Belim de olan eli canımı yakacak kadar sıkıp,  adam kısa bakış attı. Bardan çıktığımızda ne kadar tehlikeli bir sokakta olduğumuzun farkına vardım ve ben hala bu psikonun kucağındaydım. Beni yere indirip duvar ile arasında kalmamı sağladı.  Beni öldürmek ister gibi bakıp:

-Kızım bana bak senin gibi baş belasıyla uğraşmak için kuvvet kullanmak mı lazım. dedi.

-Cık cık sen bir kadına el  mi kaldıracaksın.  Dedim.  Dilimi tutamayarak.

- gerekirse evet tam şuan ki gibi. Dedi. Elini kaldırıp...

Üzgünüm arkadaşlar siz şuanda bana kızıyor hatta sövüyor olabilirsiniz ama merak etmenizi istedim.  Bu benim ilk hikayem ve nasıl devam edeceğim veya nasıl olduğunu söylerseniz. Umarım pürüzleri gidecek.  Yazım yanlışı olabilir hatasız kul olmaz.  Yorum ve beğeninizi bekliyorum.💋☺😊