ျဖစ္တည္ခဲ့ေသာအခ်စ္တစ္ခု

ျဖစ္တည္ခဲ့ေသာအခ်စ္္

"မင္းႀကီးက ေနမင္း ဆို မိဖုရားက လမင္း"

ဂ်ိဳဆြန္းေခတ္္

"လီယြမ္"မင္းႀကီးလက္ထက္ 

"မင္းသား နန္းေဆာင္ကိုျပန္လွည့္သင့္ပါၿပီ"

မင္းသား လို႔ေခၚတြင္ခံရသူ လူငယ္တစ္ေယာက္
အေနာက္က ေလ်ွာက္ထားသံကို ဂရုမထားဘဲ
ပ်ားပန္းခတ္မ်ွ သြားလာေနတဲ့ လူအုပ္ၾကားထဲ
လမ္းေလ်ွာက္ရင္း မ်က္နွာထက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသ
ေယာင္

"အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား  "

သူ၏ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေနသူထံမွ
ေနာက္ထပ္ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္္

"ေမာင္မင္းဂင္ ကိုယ္ေတာ္ထင္သေလာက္ေတာ့
နန္းတြင္းထဲကေလထက္ နန္းအျပင္ကေလကပို
လတ္ဆတ္ေနသလားလို႔"
ွ
အိမ္ေရွ႕စံဆိုသူက ေျခလွမ္းေတြကို ခဏမ်ွရပ္
တန္႔ကာ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ေလကို
တစ္ဝႀကီးရူရိႈက္ပစ္လိုက္သည္

"မင္းသား အခုေလာက္ဆို ကိုယ္ရံေတာ္ေတြ
မင္းသား နန္းေဆာင္ထဲမွာမရွိမွန္း သိေနေလာက္
ပါၿပီ ျပန္လွည့္သင့္ပါၿပီ"

ဂင္ ဆိုသူဆီမွ ေလ်ွာက္တင္သံေၾကာင့္ သူစိတ္
ပ်က္လာေတာ့သည္ သူ႔အတြက္ နန္းတြင္းထဲမွာ
ေနေနရသည္က စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လွသည္
တခါမွအျပင္မထြက္ဖူးခဲ့တဲ့အတြက္ ျမင္ျမင္သမွ်
ဟာ သူ႔အတြက္အသစ္အဆန္းေတြကို ဆန္း
ၾကယ္လွေပသည္မို႔

"ေမာင္မင္းက တကယ္နားညီးတာပဲ ကိုယ္ေတာ့္
နားေတြတကယ္ပူလာၿပီ ပါးစပ္ပိတ္သာလိုက္ခဲ့"

သူလွည့္ကာ ေဟာက္လိုက္တာေၾကာင့္
အထိန္းေတာ္ဂင္တစ္ေယာက္ မ်က္နွာဇီး႐ြက္
ေလာက္နွင့္ အသနားခံေနေတာ့သည္ သူသက္
ျပင္းခ်ၿပီး လက္ေနာက္ပစ္္ကာ ဟန္ပါပါလမ္း
ဆက္ေလ်ွာက္ေနေတာ့ ေနာက္ကေန ထပ္ၾကပ္
မကြာလိုက္ပါလာေတာ့သည္္

"နန္းျပင္မွာမို႔ အေခၚအေဝၚေျပာင္းပါ ေမာင္မင္း
ကိုယ္ေတာ့ကို သခင္ေလး လို႔ပဲေခၚ"

သူ႔စကားေၾကာင့္ အထိန္းေတာ္ဂင္ ျပာျပာသလဲ
ဝင္ေလ်ွာက္ေတာ့သည္