Oh My Song

Prologue *His Career*

Enzo's POV

(SEPTEMBER 18, 2013)

1 MONTH LEFT...

Just one month left before my contract expires.

Alam niyo ba kung bakit yun ang hinihintay ko. Kung magpapatuloy ako, puro cliche mening ang mailalagay ko. Pag na expire na ang kontrata ko, if you know what I mean...

I wake up in exactly 8 in the morning to start a new but tiresome day. Wala nang bago. Unit 》Building for practice 》Unit. Parang school-bahay lang to be exact.

5 hours sa loob. Hinihintay ko nalang ang pag alis.

Pero nilapitan ako ng manager ko habang hinahanda ko ang mga gamit ko.

"Can I talk to you? For a minute or later?"
"Spill it then"

Seryoso na mukha niya. Habang hinahanda ko na ang sarili ko sa mga magiging linya niya. Nasaksihan niya kasi ang umpisa ng pagbagsak ng career ko sa music industry.

"Tell me, noong mga nakaraang linggo imbis na pag angat sa charts ang nababalitaan ko halos wala na. Talo ka na rin lagi ng ibang artist, sa madaling salita, wala nang magandang balita galing sayo at eto pa. Meron ka pang issue kay Beatrice na dapat mong ayusin sa lalong madaling panahon. And your song? Pumasa ba sa madla? My god Lorenzo, what is going on inside your head?"

Hindi na ako umimik sa mga sinabi niya. Ang totoo kasi nawalan na ako ng inspirasyon simula nung dumating si Beatrice sa buhay ko. She's my rival in terms of solo acts. Yung tipong kapantay ko na rin siya sa career ko. Pero ang nakakainis? Yung siya ang dahilan ng pagbagsak ko. Wannna know why? She accuse me of plagiarism and everything gone wrong and miserable.

Struggles of having a rival everywhere be like.

"First of all, nawalan ako ng gana after that issue. Second, Beatrice ruined everything---"
"Don't blame Beatrice on your falling career. Ikaw yun, ikaw ang may kasalanan kaya nakakawalang gana ang status mo sa limelight."
"But she was the one who start this. She pulled me down."
"It was your song, Enzo. That is the reason bakit unti-unti ka nang bumabagsak."

I tried to hold my tears back but I can't. Ayoko ipamukha ko sa kanya na mahina ako. Ayoko ring ipamukha sa kanya na natatalo na ako basta ayoko.

"In behalf of everything, I would like to say thanks for having me in this label. Actually after a year of sufferring and tears, I want to leave and start over my life and forgetting about that f*cking issue! And kung inaalala mo ang mga taong sumusuporta sakin, I don't care kung naniwala sila kay Beatrice just remember this. When I come back, aabangan na lang nila ang paghihiganti ko."

I stormed out of the company without hesitation dala rin ang gamit ko. Mas masakit ang mawalan ng career kesa mawalan ng girlfriend.

Masakit talaga.

8 PM na ako nakauwi. Naisipan kong tawagan si Ricky, my childhood friend since nasa US pa ako. Lumipat ako ng dito dahil sa gusto ng grandmother ko na magstay kasama ng tatay ko. Pero masaklap ang mga nangyayari. Namatay ang lola ko at sumama sa ibang babae si papa.

Habang ako, nakipag sapalaran sa Hongdae at dito ako nakitaan ng potensyal hanggang magsawa ako.

"Hello bro, what brings you up calling me?"

"Bro, paki book na ako ng ticket."

"Huh? Pero bro, nasa LA pa ako."

"Just do it."

"May nangyari bang masama?"

"Long story, Richard. Sabihin mo kay mama na sa Thursday uwi ko."

"Bat biglaan naman?"

"Ano, ibu-book mo ako ng ticket o hindi?"

"Eto na bro, gagawin ko na oh! Pero bro, miss ka na ni Auntie mula nagpunta kayo ni Uncle diyan wala na kaming balita sayo."

"Basta sabihin mo sa kanya na pauwi na ako."

"Bye bro basta pag uwi mo, Long Beach ha?"

"Sige na nga. Gawin mo mga sinasabi ko."

"SEE YAH IN LAX, LORENZO!"

And I hang up my phone.

Day before ng pag alis ko, sinulit ko ang mga huling araw ko dito sa Seoul. Huli ko na pinuntahan ang Namsan Tower saka ako nag iwan ng padlock doon sa kung saan pwedeng iwanan. Sinulat ko rin ang mga salitang:

"Prepare yourselves when I come back. For now, thanks for making my life miserable, empty and hopeless..."

Nagpunta din ako sa Han River para sariwain ang mga nangyayari sakin. Pisteng buhay to, bakit kailangan pa eh gusto ko nang magbago.

This life is such a piece of shit!

Kinabukasan Hwebes. Eto na ang araw na pinahihintay ko.

Pag balik ko, bagong Enzo na ang makikilala ng marami. Acceptance and Inspiration is what I need for now at matagal pa bago ito mapunan.

----------------

Heyeyey Readers!

Haba ng prologue? Sorry na, just vote comment and add to library para sumama sa mga paghihirap ni Enzo. Thanks ^^