Gabbi's POV
Gabriella Elysse Garcia Tuazon|Gabbi|20 years of old|Solo in life
Pinalayas ako ng papa ko kase hindi nila matanggap na bagsak ako kahit parang . Ang totoo hindi naman kase yun yung gusto kong curse. Bakit ba ayaw nila naging masaya para sa gusto ko. Eto ko ngayon hindi ko sila kasama.
Kahit pasko naman lagi kaming magkakasama. Ngayon lang kami nagkahiwalay. Eh kasi Di ko naman kasalanan na bagsak ako at take note ayoko ng engineering. Eh ngayong pasok nagcecelebrate ako mag isa.
Nang may bigla akong naalala.
*FLASHBACK*
"Kakahiya ka!!! You're a big dissapointment! Bagsak ka! Puro ka kasi boyfriend! Kaya ka bumagsak. Dapat magiging engineer ka!! Dapat magiging engineer ka pero ano sinira mo lang ang tiwala ko! Ang tiwala naming lahat!!!"-papa.
Ayun yung time na sinampal nya ako pag ka gising an pagkagising ko.
"Pa tama na po."-Gaela (kapatid ko).
"Pa! Ilang beses ko na po sinasabi sa inyo na ayoko po ng engineering! Medtech po ang gusto ko! Ayun po!!! Ayaw nyo bang naging masaya manlang para sakin? Pa naman eh sila na nga lang ang tama at ako ang paging mali!!"
"No! And your things. Get it now! I don't wanna see you in this house and I really don't care if you say sorry to me I won't forgive youuu!!!! Kahit Anong gawin mo hinding hindi kita mapapatawad. Get ouuuut! You're embarrassing sa talino naming ito at hindi ka manlang nagmana? How dare you! Ang ate mo magna cumlaude at si Grace valedictorian? At ikaw bagsak. You're not welcome in this family anymore! "
Halos maiyak iyak na ako.
Pumasok agad akong kwarto at umiyak ng umiyak ng umiyak.
After few days naglayas ako. And i think hindi nila ko hinahanap kasi nobody cares for me even my family. Kung saan saan ako nagstay at bumuo ng sarili kong buhay. Nagstart akong mag isa na walang galit na walang mga taong hindi umiintinde sakin. Yung wala dito yung tatay kong atribida sya talaga yung kontrabida sa lahat sya yung kinamumuhian ko eh.
Lagi na lang kasi ako eh kase panganay at bunso lang laging paborito. Sila lang yung laying pinupuri kahit na mas magaling pa ako sa kanila.
Gusto ko talaga makapagtravel sa ibat ibang bansa para makalimutan ko lahat ng sakit.
*END OF FLASHBACK*
Napapaiyak ako ngayon kasi naalala ko na naman. Nandito nga pala ako sa Italy nagawa ko ang dapat kong gawin tutal ndi naman nila ko hinahanap ehh so what do I care?
Hindi ko masabi kina gaela na nag m-meds ako ngayon. Kasi alam ko namang papagalitan nila ako. Bakit ba ayaw nilang maging masaya para saken? Sa ikabubuti ko naman yun eh!
"Scusi señora!"sabi nung isang lalaki.
"Si si! Ciao! Mi chiamo Gabbi Tuazon. How can I help you?"-me
"Oh! Buon giorno Gabbi! Mi chiamo Sebastian Flores and this is my 2 daughters Kylie and Glaiza. Can you tour me to the Roma? I don't know where is it."
"Oh? Are you Filipino?"I asked.
"Yes. Oo."
"Oh! I'm Filipino too. Let's go for today i am your tourgide gabbi."
Malayo layo pa kasi kami sa Roma.
"This is my job when i don't have classes. To have money for my tuition fee."
"Oh!"-Sebastian.
****
Kapagod!
Namiss ko tuloy family ko. Siguro wala silang pakelam sakin.
Sa lahat talaga si gaela pinaka close ko. Naiingit kasi ako kay ate eh kasi sya na lang ang laging magaling at ako Anong silbi ko??
Mahal ko sila ang tanong mahal din kaya nila ako?
Kailan kaya ako mapupuri ni papa.
A/N: okay guys. Chapter one done. Byeeee....
BINABASA MO ANG
MIDDLE CHILD (KathrynBernardo)
Teen FictionIsang anak na naghahanap ng atensyon ng magulang. Isang anak na hindi manlang maasikaso. Isang anak na parang wala lang sa kanila. Isang anak na kailangan ng pagmamahal mula sa magulang.
