Kusura bakmayin ilk bolum bayaaa kisa oldu :-( sadece aklinizda biseyler olussun diye az yazdim.
Okulda kardesim Bora nin ilk gunuydu ve kardesim aniden fenalasmissti lanet olasica pislik annem ve babam bizi on yil once yalniz basimiza birakip olmuslerdi.
Onlara cok kizginim aslinda onlra degil bizi birakip giden teyzeme kizmaliyiz. Bize 10 yil boyunca bakmisti ve ayyaş bir adamla evlenmisti. Teyzeme ne zaman anne ve babamizi sorduysak cevap vermedi. her neyse kardesim hastalanmisti duyar duymaz şok geçiren ben nasil kostugumu hatirlamiyorum.
Hakan hoca arabasiyla bizi hastaneye gotururken kardesim 'anne anne' diye sayiklayinca anne ve babamin ölümünden sonra ilk defa bu kadar üzülmüştüm.
Hastaneye geldigimizde kapinin onunde abim bagirmisti. Abim ne zaman gelmisti ne zaman haberi olmustu anlamiyorum. Kesin buse cadisi getirmistir.
Yanildim... Buse degil en yakin arkadaşı Burak getirmisti.
Acil kapisina dogru giderken bir tek abimi içeri Bora'nin yanina aldilar .
Uzun sure sessiz kaldik ta ki teyzem ve ayyaş kocasi gelene kadar . Teyzemden nefret ediyorum !!!
-Sizin burda ne işiniz var.
-İlayda kardesinin fenalastigini duyunca hemen geldik .
Diyen o ayyas adam teyzeme bakti. ve teyzem :
-İlayda sakin ol !!
-Hayir teyze sakin felan olamam bizi şu ayyaş için terkettin yaziklar olsun . oysaki biz sana guvenmistik . Anne ve babamizdan sonra tek guvenebilecegimiz kisiydin . Ve şuan burayi terket . Seni artik istemiyoruz dememe kalmadan Hakan hoca :
-İlayda yeter artik . Hastaneyi basimiza topladin .
Dediği an etrafima baktim bir sürü insan başima toplanmisti ve lanet olasica gozyaslarima aldirmadan konusmama devam ettim :
-Teyze anla artik evimizde yiyecek bir seyimiz yoktu sen yoktun . Evimizdeydik yakacak şeyimiz yoktu sen de yoktun . Elektrigimiz borctan dolayi kesildiginde sen yoktun . Hani her animizda yanimizda olacaktin hani bizi birakmiycaktin . Soylesene teyze 17 yasindayken sen boyle durumda degildin . Çünkü senin annen ve baban yanindaydi anliyo musun teyze ?
- İlayda ben çok üzgünüm ama sende beni anla zorunluydum...
dedi ve susup ağlamaya basladi ...
Hakan hoca şaşkinlikla bana bakarken ben kalabaliğin ortasindan geçip bahceye dogru yoneldim . Yaziklar olsun yasadigim bugunlere olseydim daha iyiydi . Aklima butun soylediklerim geldi ve yanağimda kurumus olan gozyaslarima yeni yaşlar daha eklendi . Kardeşim Bora aklimdan çıkmıyo . Omzumdaki elle birden yerimden sıçradim . Elin sahibine baktigimda abimdi ve hortlaga benzemisti . Kesin aglamisti :'(
