CHAPTER ONE: Is this the beginning?
<Steffanie’s POV>
Hello . :’)) ako nga pala si Andrea Steffanie Cruz . 16 yrs old at incoming first year college .
sweet ako. Cute. Mapagmahal. Pero lagi nalang akong pinagtitripan ng tadhana.
-________-
lagi nalang ako ung nasasaktan pag nagmamahal . kaya daw ako ung laging nasasaktan kase daw binubuhos ko lahat lahat . di na daw ako nagtira para sa sarili ko.
Eh syempre diba? Ganun naman talaga pag nagmamahal ka .
You’ll give your all for the one you love .
pero oy! Kahit bigay todo ako magmahal di ko ibibigay kahit kanino V-card ko. xD
Duuuh! Reserved for my future husband yun noh . haha .
andame kong alam sa love. -________________- nakakatawa.
Isang NBSB na tulad ko andaming alam jan.
Haha. Oo tama. NBSB ako. J))
nagtataka nga ako bat andami kong nalalaman jan .
di pa ko nagkakaBoyfriend pero may naka M.U na ko.
Haha . Malabong Usapan. -______________- di ko alam . basta! Haha.
Sabi nila
“Love Begins With One HELLO.”
Totoo ba yun?
Eh?
Pano yun?
Andami ng nagHello sakin?
Ano un?
Lahat yun Love na?
-___________-
Psssssssssssssssssssh.
Ilang beses na akong nagmahal .
At sa ilang beses na un. Lahat yun nasaktan ako.
Pero Ok lang . Go pa rin ako ng Go sa buhay ko.
Wala naman akong magagawa ee.
Mahirap kalaban ang puso.
At pag nagmahal ka. ...
There’s always a chance na masasaktan ka. ..
Kaya dapat ihanda mo ang sarili mo.
Nagmahal ka eee. Kailangan handa ka sa kapalit nito.
Bawat saya may kapalit na lungkot.
At bawat lungkot may kapalit na saya.
Ganyan ang paniniwala ko sa buhay.
Sabi nga sa isang kantaa.
“There’s a Rainbow always after the rain”
Naniniwala ako dun.
Ilang beses na kong nasaktan hanggang sa nawalan na ko ng ganang magmahal.
Kaya naman hangga’t maaga pa.
Pinipigilan ko na ang sariling kong magmahal
Ganun din yun eee.
Para akong nagbabasa ng libro ng paulitulit
Paulit ulit ulit ko ‘tong binabasa kahit pa alam ko na kung anong mangyayari sa dulo.
Parang sa love..
Paulit ulit akong nagmamahal kahit alam kong sa dulo...
MASASAKTAN LANG AKO.
