Para idiotów

Druga Ja

Tamtem wieczór zmienił całe moje życie. To nie mógł być przypadek i nie był. Codziennie chodziłam zamyślona, dosłownie z głową w chmurach. Niby radosna ale jednak smutna. Po głowie chodziły mi myśli
"Co powiedzą ludzie?", " Czy mnie wyśmieją?". W dwa miesiące stałam się zupełnie inną osobą. Z wraku człowieka stałam się pełną radości osóbką. Ludzie zaczęli się na mnie poznawać i zdobywałam kolejnych znajomych, którzy mieli mnie za fajną dziewczynę.
Jednak nadal nie wiedziałam jak dotrzeć do niego. Do tego chłopaka, który wyglądał na przystojniaka ale był skryty i zamknięty w sobie. Miałam przeczucie, że on nawet nie wie, jak się nazywam... Skąd się tu w ogóle wzięłam... Kim jestem.
Jego oczy przypominały piękne, ciemne morze, którego promienie słońca odbijały się o tafle wody.
Jego zapach, ciepły, miły, dający poczucie bezpieczeństwa i spokoju.
Z każdą sekundą gapienia się na niego, myślałam, że zwariuję. Nie wiedziałam czy cieszyć się czy płakać...musiałam to komuś powiedzieć...