bölüm 2

35 2 0
                                    

Gözlerimi açtım gördüğüm rüya  ne kadarda korkutucuydu gerçek gibiydi anneme anlatmam gerekiyor ruyami yataktan hizlica indim yanımda deniz yatıyordu şaşırdım  ne ara geldiki? Sonra hızlı adımlarla annemlerin yatak odasına doğru gidiyordum kapıyı açtığımda içeride kimsenin olmadığını gordum yatak hiç dagilmamisti  sanki -acaba annem kahvaltimi  hazırlıyor?  Koşarak assagiya indim evde birsürü insan vardı bunlar kim ? Omuzunda bir el hissettim ve ardından -uyandinmi güzelim  bu o sesti rüyamda beni zorla odama götüren kadının sesi canimin yandığını hissettim gözlerimin dolduğunu hissediyordum kadına dönerek -annemle babam neredeler ? Dediğimde süratine göz yaşlarımı hissede biliyordum kadın dizlerinin üstüne cokerek  -baban hastanede annende yanında guzel kızım  üzülme gelecekler. Dedi ama ağlamayı kesemiyordum canım o kadar yaniyorduki deniz merdivenlerden inerken abla dediginde gözlerimi sildim onu üzmek istemezdim -efendim ablacim  dedim ona dönerek  -herkes neden burada annemler nerede ? Diye sorunca gözlerimin dolduğunu hissediyorum  derin bi nefes alıp -gelecekler ablacim dedim ona sarılarak  merdivenlerin başına oturdum kapıya bakıyorum tek dileğim annemle babam beraber içeri girseler bir kadın kizlar diye bağırmaya başladı -gelin bisyler atıştırin  dedi canım hiç bir şu istemiyordu denizin gözlerimin içine baktığını görünce onun için oturdum masaya onunla birlikte bir şeyler atistirdim  öğle oldu ve annemler hayla gelmedi yediğim yemekler bugazima diziliyordu zil caldi koşarak kapıya gittim annem geldi gozum arkasındaydı -babam nerde dedim yas dolu gozlerimle  annem dizlerinin üzerine çoktu o kadar yorgun gözüküyordu ki hiç uyumadigi  anlaşılıyordu gözlerinden bize sarıldı -babam nerde anne ne zaman gelecek ? Annem ağlamaya başladı ağlayarak -artık gelmicek dediginde kalbime kurşun saplanmış gibi nefessiz kaldım  derin bir nefesle -ne demek gelmicek babam bizi bırakmaz nerde neden yanlız bıraktın ? Annemin caninin  yandigini biliyordum ama onu sucluyordum bir kız çocuğunun ilk aşkı babalaridir ve ben ilk aşkımı 7yasinda kaybettim bunun acısını anlatamayacak  kadar büyük annem ağlayarak bana bakarak -üzgünüm tatlım dediginde ondan uzaklaşarak -üzgün olmam hiç bir şeyi değiştirmiyor ama demi babam gitti ve senin yüzünden gitti seni affetmicem anne dedim sonra koşarak odama çıktım babam gitmişti kalan ben olmuştum ona değen kurşun onu bir kere öldürmüştü beni her gün.

siyah beyazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin