ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΟΥ , ΜΗΝ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Παγωνια στην ζωη ενός ανθρωπου , πλανο για το φοβο του αυριο .Μην φοβάσαι , θα τα καταφερεις , μην φοβάσαι μπορεις να παλεψεις , μην φοβάσαι μπορεις να νικήσεις , μην φοβάσαι μπορεις να επιβιώσεις , μην φοβάσαι... Τα εμποδια είναι για τους δυνατούς , τολμα , απλα τολμα ...

Emily , το πρωι αναζήτα την επιβίωση και το βραδυ της αρκει καπου να ακουμπησει το σωμα της και να κοιμηθει . Στεγη της τους τελευταίους μηνες , ένα ομορφο σπιτι που ζουσε εκει μια καλοδιατηρημενη , ηλικιωμενη γυναικα που την ειχε βοηθησει να σταθει στα ποδια της και της ειχε δωσει από την πρωτη τυχαια συναντηση τους , αγαπη , ένα νέο ομορφο κοσμο που δεν ειχε προλαβει να ανακαλυψει . Ακομη ,της προσφερε δουλεια σε μια από τις βιβλιοθήκες που ειχε , μεχρι που ο εγγονος της , την ανακαλυπτει και εκει δυο ενδεχομενα υπαρχουν , να γινει η ζωη της πιο δυσκολη ή πιο ευκολη . Μια νεαρη κοπελα , που φευγοντας από το ορφανοτροφειο που την αφησαν οι  γονεις της , ενιωσε την φτωχεια , την μοναξια , την θλιψη αλλα ποτε δεν το εβαλε κατω , παντα αισιοδοξη και δυνατη . Δυο χρονια περασαν από τοτε που εφυγε από κει , δεν ειχε μονιμο σπιτι , όλα ηταν περιστασιακα . Ακομα , και οι δουλειες της ηταν περιστασιακες , άλλοτε  πουλουσε φυλλαδια , άλλοτε εκανε την σερβιτορα , αλλοτε πωλητρια , τιποτα μονιμο  . Ηταν μια πανεμορφη εικοσαχρονη , που δεν ειχε ακομη ζησει όπως ηθελε την ηλικια της , παρ όλα αυτά  ειχε παντα ελπιδες , ότι όλα καποια στιγμη θα αλλαζαν . Δυο χρονια μαζευε χρηματα και τα φυλουσε στην μοναδικη της τσαντουλα , ψωνιζε παντα λιτα και συγκεκριμενα πραγματα . Τα υπολοιπα τα κρατουσε ως ονειρο να παρει ένα σπιτακι , να σπουδασει και να μην αγωνια κάθε βραδυ για το αυριο . Τι λετε η τυχη αλλαζει????

Συντομα κοντα σας , μια μικρη ιστορια , με λιγα κεφαλαια , που σχετιζεται με την επιβίωση , την αγαπη , τον φοβο αλλα και την ελπιδα . Θα ανεβει κοντα στα Χριστούγεννα ... Αρχες Δεκεμβριου ...

Ελπιζω να σας αρεσει και να την ευχαριστηθείτε!!!!!! Φιλια πολλα και περιμενω τις γνωμες σας!!!!!!! <3