Lauren pov;
30 dagen geleden was het allemaal begonnen. De uitbraak. De angst. Ik sliep samen met mijn vriendinnen in het tuinhuis van Ming toen we het luchtalarm hoorde afgaan. Ik herinner me dat moment nog precies, Ming haar vader kwam binnen gerend en riep dat we onmiddellijk naar de auto moesten. Alles ging zo snel en binnen no time zaten we in het busje van Ming haar ouders. De radio stond aan "Een virus verspreid zich vlot door het land." "zombies". Toen ik het woord zombies hoorde sloeg de angst pas echt toe. Ik zocht mijn telefoon in mijn jaszak en belde naar huis. "Dit is het antwoordapparaat van familie de Bruijn, wij zijn er even niet. Spreek wat in n-". Shit. Ik keek naast me naar Mara die lijkbleek was en voor zich uit staarde.
Nu 30 dagen later lopen we met zijn alle door het bos. Tenminste niet met zijn alle. Ming haar vader waren we helaas verloren. We zijn opzoek naar een veilige plek die amper te vinden is. Overal kom je zombies tegen of walkers zoals wij ze noemen.
"Jongens pssst snel kom" fluistert Lorena ineens terwijl ze links van ons wijst. Ik keek naar de zijkant en zag een groep van ongeveer 7 walkers lopen. Ik ging gauw achter een boom staan. Iedereen deed hetzelfde behalve Lorena.
Lorena had een zwaard gevonden net na de uitbraak en daarmee viel ze de walkers ineens van achter aan. Ik sprong op en greep m'n mes. Een walker kwam mijn richting op gelopen en ik rende op hem af en stak het mes midden in zijn hoofd. Hij zakte langzaam naast me in elkaar op de grond. De rest was ondertussen ook gaan helpen en alle walkers waren dood.
Lorena pov;
Ik stak mijn zwaard terug in zijn koker die op mijn rug hing en keek in het rond of iedereen oké was. Ik merkte dat iedereen kapot was en ikzelf ook. "Kom jongens we gaan weer verder" zei Mara. We liepen allemaal achter elkaar aan in een rij verder.
Na ongeveer 1 uur lopen kwamen we bij een open vlakte. Jennifer kwam naast me staan en legde haar hand op mijn schouder. Ik keek haar aan en ze glimlachde. "We vinden wel een plek dat beloof ik." zei ze. Ik knikte "daar is misschien het begin van een nieuwe start". Voor ons aan de overkant van het weiland stond een groot huis. Op onze hoede liepen we richting het huis met een mes in ons hand. Eenmaal bij het huis aangekomen bleek het allemaal veilig te zijn. Lauren opende langzaam de deur en liep naar binnen met Ming achter haar aan. Ik ging er achter aan met mijn zwaard in m'n hand. Iedereen checkte een kamer, maar er was geen walker of overlevende te vinden. "We zijn veiliggggg!" riep Jennifer terwijl ze der rugtas af deed en naar de keuken rende. Ik blokkeerde de deur met balken voor het geval dat. "Ik stel voor dat we allemaal gaan slapen en om en om de wacht nemen"
Iedereen was het er mee eens en Mara besloot om als eerste de wacht te houden.
——————————————————
Eerste hoofdstuk. Joe.
