Acımak iki türlüdür.Biri, üstünlükten gelen acıma ki gururla, bir çeşit bayağı sevinçle karışıktır; öteki ise karşımızdaki kişinin acısını kendimizdeymiş gibi duyarak acımaktır. Karşısındakinin acısını paylasma gücü olmayanların acımalarında bile bir türlü kurtulamayacakları bir sertlik sezilir.Bir suçu bağışlayabilirler ; ama sevgisizce, acımasızca bağışlarlar. Suçunu bağışladıkları kimseye yukarıdan baktıklarını, o suçu kötü gördüklerini sezdirmemek ellerinde degildir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dile Getiremediklerim
RandomGerçeği söyleme çabamdır belki.Belkide verebildiğim tek şey boşluktur ; ama ben bir şekilde bu boşluğu görüyorsam, en dürüst tutum bunu itiraf etmem olacaktır. Ben sözcüklerin çağrısını hissediyorum. Bundan fazla birşey vaat edemem, sözcükler bana...
