Kabul edin,hepimiz uyutulmadık mı hayaller tarafından?
Ama nereden bilebilirdik ki düşmek için yükseldiğimizi ve ölmek için yaşadığımızı.
Bakakaldım uçup giden hayallerimin ardından.
Kapatıver kapılarını,ansızın ve acısız olsun bu veda.
Ve kalktı gitti bir gün hayallerim terk etti düşlerim ve ben sadece kitaplarla beslenirim.
Ha deyince ağlanmıyor acılara gülerken, ha deyince de gülünmüyor yaralarını kendin sararken.
Bir tutsaktı insan.Elalem duvarını aşamayan.
Boşuna uğraşma hayat , kapıdan kovsan bacadan düşerim tam ortana.
Belki de sevinçlerdi hayatı anlatan.
