Bakıyorum da anlamıyorsun. İçimden çok konuşuyorum ama duymuyorsun tabii hiç birini. Saatlerce bakabilirim sana. Özlemeye de razıyım tabii. Alıştım. Aşığım ben de şairler kadar. Ama ne mutsuzum, ne çaresiz ne de melankolik. İçimden, tüm iyi yönlerimle seviyorum. Bir gün bir başkasını sevecek olabilirim. Başkasına ait olabilirim. Geçmişte olanları ve gelecekte olacakları siktir edelim hadi. Ya da ben seni yalnızca şu an seveyim, karşıklık beklemeden. Sevdiğin adamın başkasına aşık olması ne de acı. Başka başka zamanlarda karşılaşsaydık her şey çok daha farklı olmaz mıydı dersin? Belki de gene değmezdi gözlerin gözlerime. Sessizce, küçük tebessümlere sığdırdığım güzel sevgim yine bulmazdı seni. Kim bilir?
Benim ol ya da olma umrumda değil. Beni sevip sevmemeni düşünmüyorum. Aşık insan üzülmez çünkü.Mükemmelliğini kirletemem tozlu göz yaşlarıyla. Beni sev ya da sevme. Ben her gördüğümde seni alırım sıcak kahvemden bir yudum daha. Bir gün o şiirde anlatılan Mavi Liman'a gidebilecek kadar iyi hissedeceğim. Eğer çok yorgun olursam benden daha aşık olanlar gider umarım. Seninle aynı şiirin mısralarını okuyor, okuyabiliyor olmak, değer bence tüm ''seni seviyorum''lara, tüm dokunuşlara, tüm öpüşlere.
