The story of Ms. Broken

1. Meet Ms. Broken

"Not because I am broken doesn't mean I was weak enough to fight through my past."-Ms. Broken

---

Jade POV

Naglalakad ako dito sa hallway. Ayaw ko sana pumasok ngayon. Kung hindi lang ako pinilit ni mommy na pumasok, edi sana nasa bahay ako ngayon. Sayang.

Ako pala si Jade Vera Park. 18 years old. I wear braces. Colored sky blue, But other than that... College na ako. Taking up Fine Arts. I love drawing, sketching, painting, coloring and such!

Kaso, sa klase... I can't tell. It's embarrasing. I'm half-half pala. Half Korean, half Filipino. Koreana kasi mommy ko. I can tell you, that my life isn't perfect, it's full of regrets, mistakes, heart aches, tears and hatered. Kaya nga ang nickname ko sa klase ay: Ms. Broken.

Si Dhaniel ang nag-bigay ng pangalan ko na 'yun. Baka mamaya isipin nyo mali spelling ko. Ganyan talaga spelling ng Dhaniel nya.

Nang maka-pasok ako dito sa loob ng classroom, tahimik ang lahat. Pero 'nung nag-salita na si Dhaniel, umingay na. And they started bullying me.

"Nandito na sya!"

"Ang panget nya padin!"

"Gago! Ngayon mo lang nalaman? Noon pa kaya!"

"Siguro hindi 'yan naligo ngayon! Ang baho nya!"

"Haha! Amoy na amoy!"

"MS. BROKEN!!!"-Biglang sigaw ni Dhaniel nang ma-ibaba ko na bag ko sa upuan ko. Tumingin agad ako sakanya. Tumahimik ang buong klase pagkatapos nya sumigaw.

"YOU STINK! YOU'RE UGLY! I HATE YOU!" Sinigaw-sigaw nya. Buong klase tumawa at nag-bato sila ng mga crumpled papers sakin. Ganyan na ang routine nya araw-araw--- is to BULLY ME.

Tanong ko lang, bakit 'di ba sya nagsasawa?  'Di ba sya nagsasawa sa pag-bubully sakin?

Minsan nga sinasabi ko:

"Not because I am broken doesn't mean I was weak enough to fight through my past."
---

Lunch time na. Papunta na ako sa classroom, tapos na ako kumain.

Nang makaabot ako dito sa Classroom, kinuha ko 'yung toothbrush kit ko at pumunta sa CR.

Bubuksan ko sana 'yung pintuan ng CR pero biglang...

*SPLASH*

May nag-tapon ng isang timba ng tubig sakin. Now I'm soaking wet. Psh.

"Hahaha!"

"At least nabawasan na kahit papaano 'yang baho mo!"

"Hahahaha!"

Tawang-tawa sila. Buti nalang may dala akong extra clothes.

"Tara na brad!"Sabi 'nung isa at nagsi-takbuhan na sila paalis.

Hay, buti dinala ko na din 'yung extra clothes ko papunta dito. Swerte din na hindi nabasa. Ha!

///
Dhaniel's POV

Nandito ako sa room, hinihintay 'yung victim ko.

Habang naghihintay, ako si Jasper Dhaniel Hunt. 18 years old. Full-blooded american. Lumaki ako dito sa pilipinas simula 'nung mawala si mama. That's why I became a bad person. I lost the only person that cares for me. Kaya wala akong respeto sa iba. I tease other people to releave the pain na nangyari sakin.

"Haha! Brad! We did what you asked for! Haha! Sh*t! You should've seen her face! Haha!"Tawang-tawa na sinabi ng iba kong ka-tropa. Yup. I asked them to do that. No, no, I didn't ask, Inutusan ko sila. I'm the master.

"Oh, ayan na sya."Sabi naman nung isa kong ka-tropa at tumahimik sila. Pumasok si Ms. Broken na naka-blanko nanaman ang hitsura nya. Haha! Ang panget nya. Kahit kailan naman.

"HOY! Ms. Broken! Gawin mo 'tong Assignment ko!" Sigaw ko at itinapon ko sakanya yung binder ko. Tumama 'yon sa mukha nya. Haha! Napa-sigaw pa sya ng 'aray' but I don't care. Napatawa lang ako. Haha! I love laughing. Specially when I see others getting hurt.

Pinulot nya yung binder ko at sinimulan na 'yung pinapagawa ko sakanya.

"Haha.. Dumb gir."Mahina kong sinabi at binalik pansin ko sa mga barkada ko.

--
A/N: Thanks for reading... sorry po kung lame.

#PleaseSupport

-Mag-lalagay din po ako ng rules dito. Kaso, 20👀, 10⭐️ and 10💭 nalang po muna. Thank you!

Vote. Comment. Share