"คุณจะขออะไรหรอครับ" จีมินเริ่มหวั่นใจหวังว่าคนตัวสูงที่ยืนซ้อนด้านหลังจะไม่ขออะไรแผลงๆนะ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล...ตุ๊กตาพูรังงี่ที่เป็นที่มาของข้อแลกเปลี่ยนได้แต่นั่งนิ่งอย่างไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเจ้านายได้
น้ำลายเหนียวหนืดค่อยๆกลืนลงลำคอเล็กอย่างยากลำบาก ใจดวงน้อยเต้นระหว่างรอฟังคำตอบ วินาทีที่เขาสบตาเจ้าตุ๊กตาตัวน้อยไม่ว่ายังไงก็ต้องเอามาให้ได้โดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น คิดไปคิดมาอีกทีเขาไม่น่าไปตกปากรับคำที่ประธานเจ้าเล่ห์ยื่นให้เลย
'ถ้าอยากได้ เธอต้องทำอะไรที่ฉันขออย่างนึงนะ'
คนตัวเล็กนิ่งคิดไปครู่หนึ่งก่อนจะทำการต่อรองบ้างเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
'คำขอหมดเขตแค่วันนี้นะครับ'
'ได้สิ ยังไงฉันก็จะใช้มันวันนี้อยู่แล้ว'
จู่ๆมือหนาก็จับเข้าที่ไหล่แล้วพลิกร่างบางให้หันกลับเข้ามาด้านใน ดวงตาคมฉายแววราวกับเสือจะกลืนกินเหยื่อ จีมินเริ่มใจคอไม่ดีแล้วสิ ริมฝีปากของประธานหนุ่มขยับเอ่ยคำพูดกำกวมที่ทำให้ขาเรียวแทบจะทรุดลงไปเดี๋ยวนั้น
.
"ฉันว่าเอ้าท์ดอร์ที่บนนี้คงจะบรรยากาศดีนะ เธอว่าไหม"
"คะ...ครับ??? คุณว่าอะไรนะ" เสียงหวานเอ่ยอย่างแตกตื่น บนนี้ได้ยังไงกันถึงแม้ป้ายโฆษณาทึบจะล้อมเกือบถึงครึ่งแต่ด้านบนก็ยังคงเป็นกระจกใสๆ แถมแรงประธานจอนเวลาอืม...เอา มันใช่เบาๆเสียที่ไหนหล่ะ ถ้าชิงช้าสวรรค์ที่นั่งอยู่น็อตหลุดตกไปจะทำยังไงหล่ะ
จองกุกสังเกตเห็นเจ้าลูกแมวนิ่งไปนานไม่มีวี่แววโวยวายง้องแง้งเหมือนที่คิดก็แปลกใจ คนตัวเล็กกำลังครุ่นคิด คิ้วสวยขมวดมุ่นอย่างกังวล
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Fire บอกแล้วว่า อย่าเล่นกับไฟ
Фанфикคลังเก็บฉากคัทจากฟิค :: http://writer.dek-d.com/piangfah-tonnam/story/view.php?id=1488512