Back to Genesis

Proloog

Mijn wekker piept een hoge, lange toon. Niemand kan die horen, dankzij die toon wordt een systeem geactiveerd dat mijn ontbijt klaarmaakt, het gordijn open doet en me wakker maakt. Maar ik ben al wakker en ik kijk glimlachend naar mijn wekker. Ik ben al heel lang wakker, vandaag is de dag. Ik ga terug in de tijd reizen, na al die maanden van training en toetsen heb ik genoeg geleerd om te kunnen overleven in de tijd van het Israëlische volk van god. De uittocht uit Egypte. Ik denk terug aan de vele lessen van Symon, hij hamerde er altijd op dat als ik sterf ik weer terug kom naar deze tijd. En als ik daar oud ben geworden en ik terug ga, ben ik weer de piepjonge studente van 21 die maar een dag is weggeweest. Ik voel een piepje in mijn hoofd, rustig knip ik met mijn vinger en leg ik mijn rechterhand op het glas van het raam , Op het glas verschijnt een beeldscherm. Een bericht, van mijn moeder. ¨Veel succes, ik zie je morgen.¨ Morgen... Ik glimlach, voor mijn gevoel gaat het enkele 40 jaren duren. Hoewel die 40 jaar allang gebeurd zijn, al millennia geleden. Tijd is gewoon iets vreemds, en ik, studente Rosenbrand ga het gebruiken voor mijn studie Theologie. Ik sta op en loop naar de keuken. Daar is mijn brood al gebakken en geroosterd, allemaal Technologie. Ik pak mijn brood en smeer er chocolade op. Op de verpakking staat: ¨Milka,al 500 jaar lang de beste chocolade leverancier.¨ Pff, alsof er 500 jaar geleden al chocolade bestond, toen hadden ze zelfs geen Digibacks. Ik loop naar het raam en kijk naar buiten, ik woon op verdieping 7 van de stad Zwolle, er zijn 12 verdiepingen in totaal, op de begane grond is parkeerruimte, daarboven winkelcentra daarboven de overheid enzo en vanaf verdieping 5 tot verdieping 10 is het woongebied. Verdieping 11 is het gemeentehuis en de bovenste verdieping is boerderijen. Ik slik de laatste hap van mijn brood door en loop naar de tafel, mijn Digiback ligt daarbovenop. Ik voer het wachtwoord in en druk daarna op he​t knopje spikeboard Ik steek mijn hand in de tas en haal mijn spikeboard eruit. Eens zien, verdieping 2, Anoranstraat 147a. Snel voer ik het adres in, sla ik mijn Digiback over mijn schouder en loop ik met mijn spikeboard onder mijn arm naar buiten. Ik ga op mijn spikeboard staan en druk met mijn voet op het knopje Go. Mijn spikeboard begint te zweven en vliegt ervandoor. Ik zet mijn Handyphone aan en kijk erop, geen berichten. Ik start een spelletje op en wacht totdat ik er ben. Mijn spikeboard zoekt uit zichzelf de weg door het verkeer naar de bestemming. Met een nerveus lachje druk ik mijn vinger op de vingerafdrukscanner na een kort bliepje gaat de deur open. Ik loop voorzichtig het lab binnen ¨Symon? Vince?¨ roep ik door het huis. Boven klinkt een geluidje en als snel hoor ik iemand de trap af rennen. ¨IK KOM ERAAHAAN!¨ De deur vliegt open en een iewat hijgende Vince stormt binnen.¨Goeiemorgen, Elesa, of moet ik Myrthe zeggen?¨ Met een scheve grijns pakt hij mijn hand vast en sleept hij me mee naar de tafel. ¨Klaar om in de tijd te reizen?¨ Ik knik, ¨Altijd.¨ antwoord ik in vloeiend Oud-Hebreeuws. Hij lacht en zegt in het Oud-Egyptisch ¨Dat is fijn¨ De deur gaat weer open. ¨Talen aan het oefenen?¨ Symon stapt de kamer binnen en lacht. ¨Ik heb je kleding geregeld, hier.¨ Hij geeft me een sportas die ik voorzichtig openmaak. ¨Oh, en hier is je tent, je weet nog hoe je hem moet opzetten he?¨ Ik knik en laat mijn hand over de zachte stof van mijn hoofdoek gaan. ¨Dus je hebt alles he? waar moet je mee beginnen?¨ Ik rol met mijn ogen en keer me tot Vince. ¨Kan jij die oude man vertellen dat ik dat al vaak genoeg heb gehoord?¨ Hij slaat zijn armen over elkaar ¨Daar gaat hij toch niet naar luisteren, hij is veel te eigenwijs.¨ Ik pak de tas op ¨Ik ga me dan maar eens omkleden, tot zo. Ik loop de trap op naar het woongedeelte en open de inloopkast. Daar wikkel ik snel de stoffen om me heen en doe de hoofddoek om. Ik kijk in de spiegel, voor een hebreeuwse vrouw zie ik er best wel goed uit. Ik doe mijn kleding in mijn tas. Snel doe ik het laatste om wat ik om moet doen, een klein armbandje die me terug kan sturen naar deze tijd. Ik loop naar beneden waar Vince en Symon staan te kibbelen, De twee wonen al samen sinds Vince' ouders zijn overleden. Symon is zijn leraar en voogd. Beneden pak ik stil mijn tas op en zwaai hem over mijn schouder. Geen Digiback voor mij. Ik knik naar Symon en Vince terwijl ik in doodse stilte naar de machine loop. ¨Elesa!¨ Ik kijk om en Vince vliegt me om de hals. Ik lach en knuffel hem terug. ¨Als je sterft....¨ Ik glimlach ¨Kom je automatisch terug naar deze tijd.¨ Hij laat me los en ik loop de machine in. Vince doet met trillende handen de deur dicht en Symon drukt op een paar knoppen. Even gebeurt er niks en dan... De wereld begint te draaien en ik zat in elkaar. Ik word met honderden kilometer per uur rond gedraaid en doe mijn best om niet te vallen. Misselijkheid overspoeld me en ik sluit mijn ogen, hoofdpijn neemt langzaam toe. Langzaamaan wordt het rustiger totdat ik volledig stil sta. Ik kijk om me heen, Egypte. Duizenden jaren voor christus. Let the adventure begin.