Nagising nalang ako nasa bahay na ako. Pag tingin ko sa paligid ko napansin ko sya sa gilid ng kama ko.
Si ryu.Deja vu.
~~flashback~~
I was playing with a kid the same age as me. Namumukhaan ko sya pero di ko maalala .
Sobrang saya namin habang naglalaro kaso biglang akong nahimatay.
Nagising ako sa kwarto ko nasa tabi ng kama ko yung bata.~~end~~
hinawakan ko yung buhok nya.
Malambot. Napangiti nalang ako nang hindi ko alam , tapos bigla nalang syang nagising"Sorry nagising ba kita?" Ako
"H-ha? Hindi. Okay lang ako. Ikaw? Kamusta pakiramdam mo? Yung ulo mo? Nakakaalala ka na ba?" Sabi nya.. Nakakapag taka yung huling sinabi nya
Nakakaalala ka na ba?Whaat?"Ok lang ako. Ok na ulo ko. Anong nakakaalala na ba ako? Bakit may nangyari ba sakin? May dapat ba akong maalala?" Sabi ko na punong puno ng pagtataka.
"Ha? W-wala yon. Wag mo nang alalahanin" sabi nya. Halang kinakabahan .
May dapat ba akong maalala? Kung oo ano yun? Bakit ayaw nyang sabihin? Diba mas madali kung sasabihin nalang sakin o ikukwento sakin kesa antayin nilang maalala ko? Anong nangyayari.?
Habang iniisip ko nang iniisip iyon nararamdaman kong sumasakit nanaman ulo ko.Kinalabit ko si ryu
"Bakit yun?" Tanong nya"Anong ginagawa mo pa sa kwarto ko? Ok nako gising na. Di mo na kaylangan mag stay dito" hindi sa pinapaalis ko na sya.. Gusto ko lang magpahinga..
"Uhhhmm..." Napatigil sya halatang kinakabahan na sya sa sasabihin nya.
Ryouma's POV
shit shit shit
Pano ko sasabihin sakanya!? Pano ko sasabihin na sa iisang kwarto nalang kami matutulog?! Pano?!?!?!?!Ang gulo gulo!
Pag tingin ko sakanya inaabangan nya yung sagot ko at... Halatang naguguluhan sya sa kinikilos ko.."A-ah.. Kase... Sa iisang kwarto nalang daw tayo matutulog sabi ng papa mo" sabi ko pero tae anong reaksyon nya ?
"A-ah.. Wait what? You searious?" Sabi nya alam ko gusto nyang humindi ako
"Sorry pero.. Hindi"Miya's POV
"Sorry pero.. Hindi" what the fuuuuuudge??
"Aaah ganon. Saglit lang aa dyan ka lang. Wag mokong susundan."
Pagkatapos kong sabihin ang mga iyon tumakbo ako papunta sa office ni papa
Pag dating ko sa harap ng pintuan nya kumatok ako. Syempre papa ko yun nuh baka may ginagawa or something"Tuloy" pagkarinig na pagkarinig ko nuon ay binuksan ko yung pinto at tinignan kung may kasama sya.. Wala
"Pa?! What the heck? Bat kelangan sa iisang kwarto pa kami matulog?"
"Well naisip ko lang. Ikakasal din naman kayo so dapat masanay na kayo na matulog nang magkatabi hindi ba?"
"Pero pa? What gurantees you that he wont rape me?!"
"I know him ija so you dont have to worry"
Daaamn wala nakong mapalusot!
"Pano yung privacy ko?"
"Malalaman nya rin yang mga sikreto mo pag magasawa na kayo"
"Pano pag meron ako? Mabaho yun! Tapos moody ako! Ayoko nang may kasama! Pano yun pa?!"
"Magtiis sya sa attitude mo kase ikakasal kayo at kakaylanganin nyang masanay sayo"
"Ee pano kung nahilik sya? Pervert of some kind?"
"Ija tumigil ka na nga. I will not take back my desicion. You either accept it or find another room"
"But dad the only room left is the one you never let me enter.. Well besides the game room and visitor room and maids room."
"Exactly ija wala nang ibang room and his dad is using the visitors room so you really have to put up with whatever ryouma's mannerisms are."
Well shit is now real.
Napabuntong hininga nalang ako at naggood night na kay papa atsaka umalis. Pagpasok ko ng kwarto nadatnan ko si ryouma natutulog sa sofa. Ang himbing na ng tulog nya. Napagod siguro okaya sa stress. Pero kahit na ganun ang gwapo parin ng mukha nya. Makapal yung pilikmata singkit napula ang labi matangos na ilong makapal na kilay. Habang tinitignan ko sya biglang nagflash back yung utak ko. Masakit. Pero tiniis kong hindi mahimatay. Gusto kong makita yung mga flashback. Kung pano ko nakilala si ryou pano kami magbangayan tungkol sa mga malilit na bagay. Kung paano nya ako pinangakuan na papakasalan nya ako pag matanda na kami at pano ako naaksidente sa japan.
Hanggang sa hindi ko na kinaya lahat ng sakit, pinilit kong tumayo at nagtungo sa closet para magbihis ng pantulog saka dahan dahang humiga at natulog. Masyado akong maraming natuklasan ngayon. Gusto kong matulog.
BINABASA MO ANG
Till the end
RomanceFighting for someone you love would always be worth it in the end. But it seems that only she was fighting. Fighting her demons so her beloved would not notice that she already knows. She already remembers.