Baktığım Yerden

Karışık duygular

      Korku içinde etrafıma baktım. Allah'ım kimdi bu ? Bizden ne istiyordu. Durduk yere başıma iş çıkmıştı. Evde tek olduğum aklıma geldi birden. Çok korkuyordum. Sapık biri vardı. Ve nedenini bilmediğim bir şekilde evime girebilmişti. Etrafı dağıtmış ve üstelik bir de not bırakmıştı. Polisi aramak istedim fakat bu isteğimden sonradan vaz geçtim. Ne diyecekti ki ? Sen deli misin falan gibisinden bilindik sorular hiç uğraşamazdım. İçimden bu olayı birine anlatmak geldi. Alison benimle dalga geçerdi kesinlikle. Ona söyleyemezdm. Sonra aklıma Jasper geldi. Evet beni en iyi o anlardı. Hemen telefonumu çevirdim. Ve saate baktım 9.30 du. Çok geç değildi. Bu evde daha fazla duramazdım. Yoksa daha kötü bir şey olabilirdi. 

-Alo. Karen .

-Jasper müsait misin bi yerde buluşalım mı ?

Sesimdeki telaşı ona yansıtmıştım.Ve çok tedirgin olmuş olmalıydı. 

-Karen sen iyi misin ?Hemen oraya geliyorum.

Evet geliyordu. Jasper ne derse yapardı. Ben ona söyleyip söylememek arasında gidip geliyordum. Aslında ona söylemek istiyordum. Ama söylememem gerekiyordu. Çok karışmıştı kafam. Etrafı topladım. Notu da yastığımın arasına attım. Ve kendime çeki düzen verdim. 

   Zilin çalmasıyla irkildim. Gelen Jasper  olmalıydı. Ama ya başka biri geldiyse diye düşündüm. Merdivenlerden yavaşca indim ve kapıya yöneldim. Yavaşca açtım . Kimsin diye bile sormadım. Kapıyı açmamla Jasper'ın içeri girmesi bir oldu.

-Karen seni çok merak ettim. İyi misin ?

Bu duyarlılığı beni çok etkilemişti. Sebebini bilmiyordum. Ama çok farklı bir duygu hissediyordum. Tatlı ve orman gözlü canım arkadaşıma.

-Sakin olabilirsin. Ben çok iyiyim. dedim.

   Ona her şeyi anlatacaktım ki bundan son anda vazgeçtim. Eğer onu da bu işe bulaştırırsam o da yanardı. Bunu ona yapamazdım. Ve evet karar vermiştim. Bunu ona söylemeyecektim. 

-Yanımda olduğun zaman kendimi çok güvende hissediyorum. O yüzden seni çağırdım buraya. 

  Hafif bir gülümseme oluştu yüzünde. Kafasını kaldırdı ve tavanı incelemeye koyuldu. Bir kaç saniye böyle durdu ve sonra derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı. 

-Karen. Sana şunu söyleyebilirim ki ben grubuma çok önem veriyorum. Herkese. Ve onlara zarar gelsin istemem. Kendimi çok suçlu hissederim. Bunu sen de biliyorsun. 

Yanına biraz daha yaklaştım. Ve gözlerinin içine derince baktım. Ve gülümsedim.

-Biliyorum. Seni çok iyi tanıyorum. Sana çok güveniyorum. İyiki varsın.

Gülümsemesini arttırdı. Ve o da gözlerimin içine bakmaya başladı. Ve saçlarımı yavaşça okşadı. Ve dudaklarından şu kelimeler döküldü.:

-Eğer bir şeyden korkuyorsan aklına hemen ben geleyim. Beni düşün ve hiç korkma. Ben nefes aldığım sürece daima senin yanında olacağım. Söz veriyorum. 

Ellerimi aldı ve yavaşça sıktı. Dayanamadım. Ben de ona sarıldım. Kafamı koydum göğsüne ve böyle kaldık. Hiçbir şey konuşmuyorduk. Kafam çok karışmıştı.  Ama şu an güvende olduğumu biliyordum. Paul,Eric ne yapıyorlardı şimdi. Onu aramalıydım. 

     Ki birden telefonum titredi.Yavaşca ayıldım. Ve kimin aradığına baktım. Pauldu. Cevaplamalı mıydım yoksa hayır mı demeliydim? 

  Sonra Jasper'a baktım. Yüzünde sinirlenmiş bir hal vardı ve aynen şöyle söyled:

-Bu neden arıyor  ki?

Bilmediğimi söyledim ve kapattım. Ama bunu yapmamalıydım. Jasper'ın yanında açamazdım zaten. 

  Ona döndüm. Ve gözlerinin içine bakmaya devam ettim. Ve o da ban bakıyordu. 

Ellerimi yeniden tuttu. Ve yavaşca yaklaştı burnunu burnuma değdirdi. Ve ellerini yüzüme götürdü. Bundan hoşlanmıştım. Ama ilk defa böyle bir şey yapıyordu Jasper. Aklıma Paul ve onun söledikleri geldi ve aniden kendimi çektim. O da yaptığının yanlış bir şey olduğunu söyledi. Ama ben 

-Hayır yanlış bir şey yapmadın.Sen benim en değer verdiğim arkadaşlarımdan birisin. Seni anlıyorum. 

 dedim. Ama bu doğru değildi. Onunla olduğum her saniye heyecanlanıyordum. Onu gördüğümde edecek iki laf bulamıyordum. Bu böyleydi. 

    -Neyse geç oldu ben gideyim atık sen de sıkılma. Ve hemen uyu. Yarın görüşürüz.

Ona gitme diyemedim. Demeye çalıştım. O da isteksiz görünüyordu. Ama sadece tamam dedim. Bu huyumdan nefret ediyordum. 

    Ona son bir kez sarıldım. Ve gitti. Evet korkum yine başlıyordu. Ve ben dayanamıyordum. 

   Oturma odasına geçtim ve televizyonu açtım. Sanırım Jasper bir şeyini unutmuştu. Kapıyı açtım. Fakat kimseyi göremedim. Ne oluyordu ki ? Tam kapıyı kapatacaktım ki bir ayak kapıyı kapatmama izin vermedi. Yüzümü yavaşa kaldırdım . Ve onu gördüm.

             -Selam Karen. Müsait misin ?....