Tanrım.Lanet olsun.Dünyada milyonlarca insan varken neden ben ! Anlayamıyorum.Çok daralıyorum çünkü her zaman hiç hatırlayamadığım insanların yanında kalmak zorundaymışım. Geçiciymiş(!). Doktorun bile buna inandığını düşünmüyorum...
Kapı çaldı.Kapıdaki kişi erkek arkadaşımmış ,yani öyle dediler. Ama ben bu çocuğu sevemedim.Belki de hatırlayamadığım içindir ? Bilmiyorum kafam karıştı.Ardından bir kız geldi. En yakın arkadaşımmış.Tam bir sürtük gibi tüm gün erkek arkadaşımla bakıştılar.İğrenç.Ondan da nefret ettim.Ailemi de pek sevdiğimi söyleyemiyecem.Her gün annem ve babam -yani bana öyle dediler - tartışıyorlar. Hatta kavga ediyorlar.Sanırım ayrılacaklar.Neyse umrumda bile değil.Sadece beynime bir silgi sızmış ve herşeyi silmiş gibi hissediyorum.Lanet olsun!
Bugün okula gitmem gerekiyormuş. Erkek arkadaşım beni almaya geldi.Adı Jack miş. Aslında ondan ayrılmak istiyorum.Onunlayken nefes alamıyorum.Hele de en yakın arkadasşım (Rose ) yanımızdayken asla . Beni unutup resmen birbirleriyle ayakta yiyişiyorlar . Tanrım. Herneyse bugün okuldan geldim ve eve geldiğimde annemin bavulunu toplamaya başladığını gördüm. Nedenini sormadım bile.Hadi gidiyoruz Alexis dedi. Peki dedim. Ne yapabilirdim ki. Evden çıktık ve bana artık başka bir yerde yaşayacağımızı söyledi.Bende ne diyeceğimi bilemeden sadece suratına bakmakla yetindim. Aslında iyi olabilir. Hafızamın yerine geleceğine inanmıyorum. En azından her şeye yeniden başlayabilirim. Yeni insanlarla , arkadaşlıklarla , aşklarla ... Umarım iyi bir şeyler yaşarım.
YENİ BİR HAYAT. KULAĞA HOŞ GELİYOR ...
BU BÖLÜMDE PEK BİŞEY YOKTU HATTA SIKICIYDI AMA SADECE BU KADAR YAZABİLDİM :D DİĞER BÖLÜMLERİN DAHA EĞLENCELİ OLCAĞINI UMUYORUM :D SİZİ SEVİYORUM XX <33
