-Hadi Zayn..Yakala beni.
-Tamam küçük hanım.Ama yakaladığımda iyi şeyler olmayacak.
-Hahahaha.Bunları göreceğiz.
Küçük kız kardeşine baktı oğlan.Ne kadar şanslıydı.Küçük kardeşini çok seviyordu.Onun için ölürdü.Zaten geçen ay trafik kazasında kardeşini kaybettiğinden beri her gün bara gelip içiyordu.Eğer o gün...Kız kardeşiyle koşuşturmasa küçük kardeşine araba çarpmamış olacaktı.Oysa o şimdi yoktu.Acısını hep içine atmıştı Zayn.
Aniden telefon çaldığında düşüncelerimden arınıp arayana baktım.Fedrick.Benim sevgili dostum.
-Ne var?
Zayn Malik-ki o ben oluyorum.-her zamanki gibi tam bir centilmen (!).Dalga geçiyorum tabii ki.Anlamadıysanız sizde bir sorun var demektir.Ya da anlatamadığım için bende.
-Yine siktiğimin barında mısın?
-Nerden bildin Finny?
-Bekle 10 dakikaya ordayım.
-Tamam anne.
-Sarhoş musun sen?
-Bilmem öyle miyim?
-Off,kapat kapat.
-Önce sen kapat.
Gelen 'dıt,dıt,dıt' sesiyle yüzümü buruşturdum.Tabii kapayacaktı.Sevgili miyiz biz?Düşüncesi bile iğrenç geliyor.Sevgilim olsa bile kapardım her halde.Şimdi hiç sorunum yokmuş gibi bunları düşünmem çok ilginç değil mi?Sevgilim olmadı,olmayacak da.Aşkı aradım.Gerçekten ama artık olmadığı kanısına vardım.O sırada gözüm bir kıza çarptı.Söylenerek arkasındaki kızı çekiştiriyordu.Kız genel sürtükler gibi giyinmişti.Neden ona bakıyordum ben?Hemen gözlerimi onlardan çektim.Bir bardak içki daha içtiğimde tekrar baktım.Ama yoktu.Gitmişti.Omuz silktim.Bananeydi ki.Fedrick'i gördüğümde elimi kaldırdım.Sanki görebilecek de.Neyse bakışları beni bulduğunda hızla yanıma geldi.Ben daha ne olduğunu anlamadan kendimi havada buldum.
-Ne yapıyorsun sen?
-Bana baksana sen!Kardeşin öleli 1 ay oldu.Koca karılar gibi davranmayı kes!Yeter artık.Şu ana kadar sesimi çıkartmadım ama artık buna bir son ver.
Ellerinden hızla kurtuldum.Yüzüne sağlam bir yumruk attım.
-Beni anlamıyorsun!Hiç kimse anlamıyor!Senin kardeşin ölmedi.
-Evet öldü.Zayn senin ölüden farkın yok.Lütfen.Yeter artık.Kardeşin seni izliyor.Seni böyle gördükçe üzülüyor olmalı.
Ellerimi yavaşça çektim.Fedrick'e bakmaya utanıyordum.1 aydır yanımda olan tek kişi oydu ve onu da kaybetmek istemiyordum.Yavaşça ona sarıldım ve ağlamaya başladım.İlk defa ağlıyordum.Zayn Malik karı gibi ağlıyor.Ağlanacak halime gülüyorum.Aslında ağlıyorum ama şu an bunu düşünemeyecek kadar yorgunum.
Ölüden farkın yok.
Kardeşin seni izliyor.
Seni böyle gördükçe üzülüyor olmalı.
Bunlar beynimde dönerken ayrıldım ve gözlerimi sildim.Artık yeni Zayn doğmuştu.Bardan çıkıp babamın arabasına-Audi r8-bindim.Eve vardığımda annem şaşkınlıkla bana baktı.Bu saatte gelmemi-ayılmış-olarak beklemiyordu.Haklı tabi kadın.Odama çıktım ve kağıt-kalem aldım.
Yapılacaklar
1-Aşık ol.
2-Dilek tut.
3-Toparlan.
Bu üçünü yazdıktan sonra odamın duvarına astım.Bunları yaptıkça silecek ve yeni maddeler ekleyecektim.Son anda bir madde daha ekledim.
4-Barlardan uzak dur.
Rahatlıkla duvarıma baktım.Gözlerim kapanırken uyuduğum en huzurlu uyku olduğununun farkındaydım.
Bu da Zayn'den..Bir günde iki bölüm.Bu bölüm daha çok geçiş bölümü gibiydi.Zayn'in geçmişini öğrenmeden geleceğini yazmamam gerektiğini düşündüm.Kısa olduğu için üzgünüm.:/Ama yarın upuzunn bir YB gelecek.Takipte kalın.İyi okumalar!;*:*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şapşal Sevgilim Benim
FanfictionBad Boy-Good Girl hikayesi değil.Ya da iyi-kötü yok. Kaçırma-takip yok. Sahiplenme yok. Sahte evlilik gibi değil. Kendiliğinden doğmuş bir aşk hikayesi.Kötü olanların aslında kötü olmadıklarının hikayesi.Hiç bitmesini istemeyeceğiniz bir dünya...