I Wish You Love Me

1.Bölüm / Giriş Bölümü

NOT: Bu hikayede Harry Styles ünlü değildir. Hikayenin türü komedi ama aynı zamanda romantiktir. Bu bölümü hikayeye giriş olarak düşünün :)) umarım beğenirsiniz...

- GİRİŞ BÖLÜMÜ -

ALEXANDRA

Her zamanki gibi sıradan bir gündü.Okul çantamı aldım ve aşağı indim.Dün gece babam eve gelmemişti.Kahvaltı yapmak için girdiğim mutfakta babamı ve sarışın bir kadını öpüşürken buldum.İkiside benim geldiğimi umursamamıştı bile.Zaten annem öldüğünden beri babamla aramız hiç iyi olmamıştı.Sadece bana paraya ihtiyacım olup olmadığını sorar.Ya da babamın eve getirdiği kadınlarla ilgili kavga ederiz.Bunun dışında evde iki yabancı gibiyiz. Babama bakmamaya çalışarak konuştum.

''Sevgilini al ve başka bir yerde yiyişin.'' Babam beni duydu ve dudaklarını kadınınkilerden çekip bana döndü.

''Alex, o senin annen olacak.Biraz daha saygılı davranmalısın.'' Annem mi ? Ne zamandan beri babam benim kararlarıma karışabiliyor ki?

''Daha bir hafta önce evde başka bir kadın vardı.O benim annem falan olamaz.Sana baba demekten utanıyorum.'' Babam -daha adını bile bilmediğim, güya annem olacak- kadına döndü.

''Hayatım sen odaya çık, ben birazdan geliyorum.'' Kadın babamın dediğini yerine getirdi ve gömleğinin açılmış olan dümelerini ilikleyerek mutfaktan çıktı. Gözlerimi devirip babama ani bir çıkış yaptım.

''Zaten annem senin yüzünden öldü.Senin ve o saçma sapan annemi aldattığın kadınlarının yüzünden.'' Göz yaşlarımın akmasına engel olamamıştım. Babamın karşısında ne kadar güçlü görünmeye çalışsamda konu annem olduğu zaman yeterince duygusallaşıyordum.Babamın ise sinirlendiği belliydi.

''Annen ölmeden önce benden kendi ayrılmak istedi Alexandra.Ayrıca o hastaydı.Bunu sana söylemedi.Ben de benden ayrıldığı gün hasta olduğunu öğrendim zaten.'' Ellerimle şakaklarımı ovalamaya başladım. Uykusuzluktan dolayı başım zaten yeterince ağrıyordu.

''Sende onu iyileştirmek için hiç çabalamadın.Çünkü onu sevmiyordun.''

''Sevi-'' Babamın sözünü hışımla kestim.

''Eğer sevseydin şuan başka kadınlarla birlikte olmazdın.'' Yanağımdaki yaşları elimin tersiyle hızla silip durduğum yerde biraz daha dik durmaya çalıştım.

''Yeter Alexandra.Git artık.'' Histerik bir gülümsemeyle ellerimi belime koyup boynumu hafifçe yukarı kaldırdım.

''Şimdide evde istenmiyoruz...Artık bu evde yaşamayacağım.'' Mutfak kapısının yanına bıraktığım çantamı hışımla aldım ve mutfak kapısını çarparak evden çıktım.Adam beni durdurmaya bile çalışmamıştı.Tabii son sözümü söylerken ciddi değildim.Gidecek başka bir yerim yoktu ki.Ama eğer öyle bir imkanım olsaydı bunu iki saniye bile düşünmeden yapardım.Göz yaşlarıma hakim olmaya çalışarak arabama bindim.Babamın o kadınla evleneceğini öğrendiğim için ağlamamıştım.Zaten babamdan nefret ediyorum.Onun hiçbir şeyi beni ilgilendirmez.Annemi özlediğim için ağlamıştım, onun yanında olamadığım için.Hayatım, o gittiğinden beri çok karıştı.Akan rimelimi sildim ve okula gitmek üzere arabayı çalıştırdım.

Arabamı parkedip okul bahçesine girdim.Yanımdan geçenler selam versede hiçbirine karşılık vermedim.Okulun içine girerken gözüme panoda asılı olan bir kağıt takıldı.Rüzgardan dolayı sağa sola savrulup duruyordu.Bu nedenle üstünde ne yazdığını okuyamıyordum.Kağıdı sadece iki iğne tutuyordu.-Aynı filmlerdeki gibi: kağıt iğnelerden çıkacak ve ayağının ucuna gelecek- tabii öyle bir şey olmadı.Ama içimden bir ses o kağıda bakmamı söylüyordu.Merakıma yenik düştüm ve panonun yanına hızlı adımlarla ilerledim.Kağıdı acele etmeden iğnelerden çıkardım.Üzerinde koca yazılarla '' EV ARKADAŞI ARANIYOR.'' yazıyordu.Ve sağ alt köşede de bir numara vardı.Ama kız ya da erkek olduğu konusunda bir bilgi yoktu, veya isim falan...Ben ve gerizekalı tavırlarım.Her şeyi merak etmek bana bir şey kazandırmıyor.Sadece zaman kaybı...Kağıdı panoya tekrar iğnelerken zil çaldı ve Mr.Ramsey'in sesini duydum.