Als ik heb gekocht wat ik nodig heb, loop ik naar de stapel kisten toe. Links van me hoor ik gefluister: 'Dat is der, dat is Katniss Everdeen.' blijkbaar zijn mensen nog steeds niet gewend aan het feit dat ik hier woon. Ik zucht en probeer te zien wat er gebeurd, maar door de mensenmassa is er niets te zien. Ik kijk om me heen en zie dan Haymitch vooraan staan. Heel even flitst de Arena door mijn hoofd maar gauw schud ik met mijn hoofd om daar niet aan te denken. 'Pardon, mag ik er langs?' vraag ik en meteen maken de mensen plaats. Als ik naast hem sta kijkt hij op. 'Hé, sweetheart, wat doe jij hier?' zegt hij met een verbaasde glimlach. Ik lach en zeg dan: 'Ik moest inkopen doen voor de verjaardag van Merith. Maar wat is er hier aan de hand.' Hij staart naar de persoon op de kisten. 'Er blijkt oproer te zijn in andere Districten, onder andere in 4, 6, 7 en 11. Ik weet niet wat er precies aan de hand is, maar ze schijnen vredesbewakers te hebben gezien. En dan niet in kleine groepjes, maar in een heel leger.' Ik schrik even. 'Wat raar.. Waarom zou dat zijn?' vraag ik aan Haymitch die ondertussen een fles drank uit zijn zak haalt. 'Geen idee. Maar vertel eens, hoe gaat het?' Hij neemt een flinke slok en kijkt dan naar mij. 'Oh goed hoor. Maar hè, jij hoort toch in District 12 te zitten?' bedenk ik me net. 'Klopt. Ik ben tijdelijk overgeplaatst omdat er veel gerestaureerd moest worden.' Ik knik en neem dan uiteindelijk maar afscheid. 'Oh! En voor het geval je het wilt. We vieren vanavond feest dus als je langs wilt komen ben je van harte welkom.' Hij knikt en dan wring ik me weer tussen de mensen door.
Als ik thuis kom is Peeta naar de bakkerij. Hopelijk heeft hij een fantastische taart voor Merith gemaakt. Ik loop naar de keuken en leg alle boodschappen op hun plaats. Daarna loop ik met een kop thee naar de woonkamer en ga ik in een van de grote stoelen zitten. Ik zet de televisie aan en zap wat door de zenders. Als ik op de nieuwszender kom, luister ik even naar wat ze te zeggen hebben. ".. want er zijn dus blijkbaar Vredesbewakers gezien. District 4 heeft verder niets losgelaten omdat er niets in en uit het District mag over wat er is gebeurd. Er zijn wel geruchten maar niemand weet of die waar zijn of niet. In het avondnieuws zult u meer te weten krijgen.' Ik zet de tv uit maar blijf staren naar het beeldscherm. "Het zal vast te maken hebben met de in- en uitvoer van producten. Je moet je niet zo druk maken." denk ik en ik sta op. Ik zet mijn lege theeglas op het aanrecht en loop dan naar de gang op mijn schoenen aan te trekken. Ik ga even bij Peeta langs voordat de kinderen thuiskomen.
Als ik bij de bakkerij ben staat Peeta net een klant te helpen. Ik stap naar binnen, begroet de klant en loop achter de toonbank langs. Als ik achter de bakkerij bent komt Peeta binnen. Zijn gezicht zit onder het meel en hij heeft een vies shirt aan met een wit schort voorgebonden. Ik schiet in de lach als ik hem zie. 'Wat is er?' vraagt hij verbaast. 'Ik zie weer die jongen voor me, met het aan gebrande brood.' Hij word knalrood en loopt snel naar de koeling. Ik loop hem achter na en zie hem dan staan: De taart van Mirith. 'Hij is prachtig!' zeg ik met een open mond. 'Dank je.' zeg Peeta en ik geef hem een zoen. 'Kom, sluit de winkel af. Dan gaan we zo de verjaardag van Merith vieren, als ze uit school zijn.'
Als we met de taartdoos in het midden door de straat lopen op weg naar huis vertel ik over wat er aan de hand is. Ook vertel ik dat ik Haymitch was tegen gekomen en dat ik heb uitgenodigd heb. 'Gezellig.' zeg Peeta niet zo heel erg overtuigend. Ik negeer het en als we bij huis zijn zie ik de struiken voor de deur staan. 'Primrose..' fluister ik zacht terwijl ik stevig moet slikken om niet te gaan huilen. Peeta had die struikjes in de Winnaarswijk onder het raam geplant. En toen we gingen verhuizen hebben we ze hier neergezet en heb ik er verder niet echt meer over na gedacht. Niet dat ik nooit aan Prim denk.. Want dat doe ik wel. Telkens als ik iets zie bij mijn eigen kinderen wat aan Prim linkt, moet ik aan haar denken. Dat is het zelfde als de Spotgaaien in de bomen een deuntje zingen en het op hun beurt weer overnemen. Dan flitsen de beelden van Rue met een speer in haar buik weer door me heen en gaat er een golf van misselijkheid door me heen. 'Gaat het?' vraagt Peeta en hij kijkt me met een bezorgt gezicht aan. 'Ja, ik dacht weer aan ze..' Hij legt een hand op mijn schouder en samen staren we zwijgend naar de rozenstruik.
