"Bye mama! Bye papa! Babush brother." Sigaw ko habang palabas ng gate.
Bumalik ako para i-kiss ko silang tatlo. Mamimiss ko talaga sila:)
Pupunta na kase ako ng Jupiter! HAHAHAHA! Dejoke. Punta kong tarlac.
Dun ako pinanganak at nag aral hanggang grade 5.Bale 11 years old nako ng lumipat kami ng manila.
One month ako dun. Bibisitahin ko mga kamag anak namin. Miss ko na din kase yung mga cousins ko. Ako lang pupunta busy sila mama e.
"Hatid na kita bunso" Pangungulit ni kuya sabay pakita ng susi ng kotse niya.
Gusto niya kasing ihatid ako sa tarlac ayaw ko naman.Para ma-try ko din mag biyahe mag isa.
Loner ba?
--
Wala ng nagawa si kuya dahil dali dali akong sumakay sa jeep papauntang terminal ng bus papuntang tarlac.
Fast forward....
30 minutes yata akong nakatulog dito sa bus. Pa alis na ata.Dito ako umupo malapit sa bintana para makita ko ang view.
Natulog ulit ako pero hindi ako makatulog sa lakas mag soundtrip ng katabi ko.Alam kong naka headset siya pero rinig na rinig pa rin..
Hindi ko na tiningnan ang katabi ko at hinayaan ko na lang siya. Pinilit kong ipikit ang mata ko. Pero wala talaga. Lalo pang lumakas ang sountrip nitong katabi ko pero ini-ignore ko ulit.
Palakas ng palakas hanggang sa....
"WHAT THE HEC-----" O__________O hindi ko na na ituloy ang sasabihin ko.
JUSTIN?!
Oo kilala ko tong katabi ko. Siya si Justin de Vera. Ang ultimate crush ng bayan sa school namin. At hindi rin ako nakalagpas sa charms niya dahil CRUSH ko din siya. Hindi lang basta simpleng crush. CRUSH NA CRUSH. Bata palang ako crush ko na siya. Taga tarlac din kase siya. Nagulat nga ako dahil dito siya nag aral sa manila ng college. Hindi ko rin alam kung bakit, Pero ang alam ko ay tinatatawag yun na DESTINY. Pero kahit minsan hindi pako nagkalakas ng loob para kausapin siya. NAKAKAHIYA e.
Dahil sa sobrang hiya ko. Tumalikod ako at tumingin nalang ulit sa bintana. HIYANG HIYA ako. Sobrang pula na siguro ng mukha ko >__<
"I love it when your blushing" sabi ng katabi ko. Teka!!!!!!!!! Si justin ba nagsabi nun? sino naman kaya yung sinabihan nun? Swerte naman niya. Imposible naman ako yun.
Tumngin ako kay justin para tanungin kung bakit nandito siya.
"Justin bakit ka nga pal----" Himdi ko ulit natapos yung sasabihin ko dahil...
NIYAKAP AKO NI JUSTIN sabay bumulong ng "I love it when your blushing"..
Totoo ba to? Ako ba talaga ang sinabihan niya nun? Pero bakit? at bakit siya nakayap sakin? Ayaw mag sink in sa utak ko.
Tatanggalin ko na sana yung pag kayakap niya sakin pero lalo niya hinigpitan. HEAVEN :)))
"Alam kong naguguluhan ka. Pero para hindi ka maguluhan i will explain everything. Simula ng nakita kita noon sa tarlac nainlove nako sayo. Oo alam ko bata pa tayo noon, Pero pinangako ko sa sarili ko ikaw ang dadalin ko sa SIMBAHAN.Kaya nung lumipat kayo sa manila sobrang lungkot ko. Kaya wala akong ganang pumasok sa school tiniis kong mabuhay ng wala ka. Kaya nung magcollege tayo pinilit kong malaman kung saan ka papasok at ayun nga nalaman ko. Agad kong kinausap sila mama para magaral din sa manila. Hindi ko magawang kausapin ka dahil nahihiya ako sayo tsaka hindi ko rin alam ang sasabihin ko. Pero ito lang alam ko mahal kita.. mahal na mahal amber. Sinadya kong tumabi sayo para masabi ang lahat ng ito" Seryosong sabi niya.
Instead na sagutin ko siya ay HINALIKAN KO NA LANG SIYA:)
END.
Vote.Comment.Be a fan!
