Hoofdstuk 1

1.7K 65 23
                                    

'Lancering over... vijf...'
'God, jongens! We gaan eraan!'
'Vier...'
'Waarom wij?!'
'Drie...'
'Als iedereen gewoon even zijn mond dicht houdt!'
'Twee...'
'Ik ben bang!'
'Een...'
'We gaan allemaal dood!'
'Lancering geactiveerd.'

Het hele ruimteschip begint te schudden, iedereen is in paniek of aan het huilen. Ze denken dat we naar de hel gaan. Maar we gaan naar de aarde. Ja, naar de aarde. Er is een jaar geleden een apocalyps uitgebroken op aarde. Er werden overal kernbommen gegooid om de apocalyps tegen te gaan. Veel mensen zijn om het leven gekomen. Ik was, met 10321 andere mensen, gevlucht. De ruimte in. Ons ruimte station heet de Ark. De raad van de Ark heeft 100 jongeren naar de aarde gestuurd, om erachter te komen of er nog leven op de aarde is, en of we er weer kunnen wonen. Die 100 jongeren, daar was ik er een van.

"Roos!" Iemand pakt mijn arm vast. Ik kijk naast me. "Wat is er, Gido?" Gido is altijd mijn beste vriend geweest. Ik ken hem al sinds we nog op de aarde leefden, allebei in hetzelfde dorp. "Ik ben bang." Gido's ogen schieten alle kanten op. "Het komt goed." Ik leg mijn hand op Gido's hand om hem gerust te stellen.

We krijgen een flinke schok door het schip en iedereen begint te schreeuwen. "Wat was dat?!" "Ik zei toch dat we dood gingen!" "Ik ben bang!" Ik kijk om me heen, de paniek overal maakt me onrustig, zo overleven we het nooit op de aarde.

"Roos, als we dit niet overleven dan wi..." ik onderbreek hem. "Ik wil het niet horen Gido, we blijven leven! We keren terug naar de aarde!" Ik kijk hem aan. "Ik hoop dat je gelijk hebt."

Ik ook Gido, ik hoop het ook.

The Return [✔️]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu