Dear Diary. ( On hold. )

~ Hoofdstuk 20

Ik moest dus vandaag naar de bakker, op de fiets…

Bij de bakker aangekomen haalde ik de broden die ik moest halen van mam, toen ik op de fiets wilde stappen werd ik vastgepakt, ik draaide me om. Er stond iemand helemaal in het zwart met een soort bivakmuts op. “Morgen 3 uur skateparkje Brooks, als je niet komt heb je problemen!” zei de persoon. Ik herkende de stem van Liselotte. Ik knikte bang en ze liet me los.

Ik versnelde mijn pas naar mijn fiets en fietste snel weg, ik was op dit moment zo bang.

“Mam, i-ik werd beetgepakt. En, en.” Zei ik snel, ik raakte helemaal in paniek.

“Sky, vertel me rustig wat er is.”  Ik begon zwaarder te ademen, ik had een soort paniekaanval.

M’n moeder belde Liam en vroeg of hij langs wou komen.

“Sky probeer rustig te ademen en mij te vertellen wat er aan de hand is.”

“Liselotte, z-“ ik haalde nog een keer diep adem. “-Ze pakte me beet en zei ‘morgen 3 uur skateparkje Brooks, als je niet komt heb je een probleem.’ En nu weet ik niet wat ik moet doen.”

“Sky, ik denk dat het beste is om er gewoon naartoe te gaan..” zei mam zuchtend.

“I-ik weet het echt niet mam, ik ben zo bang enzo.” Snikte ik, ik begon te huilen alle frustraties kwamen eruit.

Mam besloot me alleen te laten zodat ik een beetje tot rust kwam en kon nadenken wat ik die volgende dag zou doen.

“Sky, Liam is er.” riep mam naar boven. “Ik ben ik mijn kamer.” Riep ik schor terug.  ik hoorde voetstappen op de trap, dat betekende dat Liam naar boven kwam.

“Sky, wat is er aan de hand? Je moeder vertelde dat je paniekaanval had.” Zei Liam die me een dikke knuffel gaf. Ik legde uit aan Liam wat er aan de hand was. Alles van die bivakmuts en de briefjes.

Ik wist op dit moment even niet wat ik zou moeten doen.

Ik voelde me bedreigd en bang, heel bang. Gelukkig heb ik Liam die me altijd zou beschermen.

“Skylar, ik ga morgen met je mee. Lieveschat ik laat je niet alleen.”

“Nee.” Antwoordde ik kortaf.

“Nee wat?” vroeg Liam verbaasd. “Nee, ik wil dit alleen doen. Liam als jij meegaat dan vermoorden ze me straks voor jouw gezicht, dat wil ik je niet aandoen.” Zei ik vastbesloten.

“Nee dat doe je niet! ik wacht wel ergens in een straatje erachter. Dan als er iets is schiet ik je te hulp!” riep Liam. Hij wilde me echt beschermen, ik snapte het van hem.

Maar ik moet het toch zelf doen. “Dat mag Li, maar ik moet dit zelf doen.”

De volgende dag stond ik om 3 uur op het skatepleintje.

Ja het is al tien over drie nu en er is nog niemand.. lala.

“Brooks. Ik zie dat je er bent.” Hoorde ik een stem achter me zeggen. Liselotte…

“Ja, ik ben er zie je dat niet?” beet ik meteen toe. slecht idee.

“Zozo gaan we nu stoer doen. Skylar die zo zielig is. Met haar overleden oma en geen vrienden die ze heeft, en ze wenste zo graag een vriendin. En d’r liefste vriendje Liam. HA” riep ze uit, ze had dus mijn dagboek gelezen.

Amy was er nu ook bij komen staan. Overloopster, ik weet niet waarom ze ineens zo deed.

Ik heb haar niks gedaan!

Amy greep naar haar tas en pakte er iets uit. Ik herkende het als mijn dagboek. Ze gooide het naar me. Ik knielde en pakte het. Er waren blaadjes verscheurd maar dat maakte op dit moment niet heel veel uit, ik heb mijn herinneringen terug!