Benim adım mavi.aslında zeynep ama ben mavi olsun istediğim için mavi diyorum.çevremdekiler de öyle.
Benim için hayat ben 7 yaşındayken basladi.annemle babam beni aldırmadan sürekli kavga ederlerdi bende onları ayirmaya çalışırdım arada bende nasibimi alırdım tabi ama pişman olmadım hiç sonuçta o pis adam annemi ölesiye dövuyordu.nasıl olur da öylece izleyebilirdim ki? O zamanlardan başladım hayattan nefret etmeye . Böyle bir hayatım olduğu ve normal bir babam olmadığı için..gözyaşlarımı dökmeye...bir süre annemden ayrı kaldım, o pis adam kaçırmıştı,ne olduğunu anlayamadim ki.Sandım ki annem gelecek barisacaklar.Sonra baktım annem gelmiyor...bir daha baktım,yine gelmiyor. Anladım ki yok, terk etti beni...o kadar ağladım, hayata isyan ettim ki anlatamam ,kelimeler yetmez o anki halimi açıklamaya...Sonra mahkemelerden mahkemelere işte...babamda kalmak istemedim, onun yüzünden gitmişti annem...onun yüzünden annesiz kalmıştım ben...yurda verdiler sonra...
Devamı gelecek...
