You're My Home

Chapter 8

Rachel's POV

Ilang araw na akong hindi kinakausap ni Liane hindi ko rin naman sya masisisi dahil nagsinungaling ako sa kanya. Pero sa bawat araw na nararamdaman ko yung pagiging cold nya sakin sobra sobra ako nasasaktan alam kong wala akong karapatan pero hindi ko maiwasan ehh. Siguro nasanay lang ako na lagi syang naglalambing samin ni Richard ni walang araw na hindi nya kami sinabihan ng "I love you". I really miss her so much!!

I'm on my way now in her school to fetch her well hindi nya talaga alam na susunduin ko sya. Pagdating ko sa school nya nakita ko na sya sa gate. Agad ko naman syang nilapitan at halatang nagulat sya.

"Mom? What are yung doing here?", Liane

"Sinusundo ko ang baby ko. Bakit? Bawal ba?", paglalambing ko sa kanya.

Hindi na sya sumagot nilagpasan nya na ako at sumakay na sa kotse. Napabuntong hininga na lang ako sa inasal nya.

Habang nasa daan kami tahimik lang sya. Sinubukan ko syang kausapin pero maiikli ang mga salitang binibitawan nya. Hanggang sa makarating kami sa bahay. Paakyat na sana sya nang tawagin ko ang atensyon nya.

"Liane... can we talk?",

"What is it this time mom? Ano nanamang kasinungalingan ang sasabihin nyo sakin?", Liane

"Anak I'm sorry",

"Bakit hindi nyo sinabi sakin ang totoo?", Liane

"I know mali ang ginawa ko na hindi ko sinabi sayo ang totoo. Natakot lang ako na mawala ka pa sakin. Hindi kami magkaanak ng daddy mo kaya nung dumating ka sa buhay namin nagdalawang isip akong hanapin ang totoo mong mga magulang. I'm sorry anak... Please forgive me",

"Natakot ka? Eh pano naman yung nararamdaman ko mommy? Hindi mo ba naisip na masasaktan ako oras na malaman ko yung totoo", Liane

"Inisip ko anak syempre inisip ko yung mararamdaman mo pero pinangunahan pa rin ako ng takot na baka pag nalaman mo ang totoo, hanapin mo sila at iiwan mo na ko",

"Ganyan ba talaga yung tingin mong gagawin ko mom? You've been my parents for how many years. Tingin mo ba mommy kaya ko kayong iwan ng ganun kadali?", Liane

"I'm sorry anak please forgive me. What do you want me to do? Tell me. Mommy will do everything para mapatawad mo ko"

Liane's POV

"I know mali ang ginawa ko na hindi ko sinabi sayo ang totoo. Natakot lang ako na mawala ka pa sakin. Hindi kami magkaanak ng daddy mo kaya nung dumating ka sa buhay namin nagdalawang isip akong hanapin ang totoo mong mga magulang. I'm sorry anak... Please forgive me", mommy

This is the first time na nakita ko si mommy na umiyak ng ganito and all I know is I'm already hugging her so tight. God know's na hindi ko kayang tiisin si mommy I love her so much at minahal nya rin ako kahit hindi nya ko tunay na anak kaya kahit nagsinungaling sya sakin meron pa rin akong utang na loob sa kanila ni daddy.

"You have nothing to do mom. I forgive you. Naguguluhan lang po ako sa nangyayari. Sorry mom", sabi ko habang pinupunasan ang luha nya. Pati ako ay umiiyak na rin.

"You don't have to say sorry anak ako ang may kasalanan", mommy said and kissed my forehead.

"I love you mommy",

"I love you more anak", mom

Naputol ang pagda-drama namin ni mommy nang biglang nagasalita si daddy.

"Ehem! Mukhang ok na ang mag-ina ko. Pasali naman ako sa hug", daddy said, smiling.

"Dad! Kanina ka pa?", tanong ko.