Playing With Fire (#Wattys2018)

Chapter Two

Chapter Two

Let him be seduced by me.

Beh, kita tayo later. Hihihi. Doon sa may park malapit sa school. 5:00 pm. Maghihintay ako baby ko! Mwa :*

I smirked and read again what I have typed. Then I pressed SEND.

Sending to my Julian baby...

My goodness! Kinikilig ako sa isiping magkikita kami mamaya. Finally! May number na rin ako sa kanya! Ghad. I've been waiting for this for so long! I can't breathe!

It was really a good idea that I've transferred here in St. Francis.

Hindi ako naging ganito kasaya ulit compared when I wasn't here! Of course masaya na ako noong magkaklase na kami from elementary to highschool, ngunit iba pa rin talaga kapag nakikita ko na siya palagi ngayon.

Mas lalong gumwapo ang Julian ko, at ang nakakatuwa pa, he still looks so manly outside kahit sa loob niya, mas binabae pa siya sa akin. Ahhh, my god. Kapag naiisip ko siya I can't help but... feel the chills inside.. Your love is like a river... Lalala. Tsk, napakanta pa tuloy.

I stopped what I'm doing after I received a text message from... OMG. Baby Julian! My God! Oh s hit, I can't breathe!

WHO ARE YOU?

Hilaw akong napangisi dahil sa natanggap na reply. Ang sweet ng reply. Kinikilig ako, no joke.

Hello beh. Si Yuri ng buhay mo ito! Kita tayo later ha? Mwaaaa :*

Matapos kong maisend iyon, halos isang oras din akong nakatanga dito sa library habang naghihintay sa ginto niyang reply. Malapit nang matapos vacant ko pero reply niya, hindi pa rin dumadating.

Pinilit kong i-cheer ang sarili ko. Hindi dapat ako mawalan ng lakas ng loob tsaka self-confidence. Ngayon pang gumanda na ako tsaka pa ako mawawalan noon? Never.

Yuri, baka na-traffic lang ang reply ng baby mo. Darating din yun. Tiwala lang. Cheer up!

Bumuntong hininga ako. Think positive Yuri.

Sinagot nga ang panalangin ko! After 1 hour and 30 minutes of waiting for his reply! Still, wala pa rin akong natatanggap. Ang saya.

I blew the strand of hair which covered my eye. Klase ko na. I stood up and was about to gather all my things when I heard my phone beeped.

Agad kong ni-check iyon and much to my surprise, it was from my only baby Julian!

Stop pestering me again, please! Sa iba ka makipaglaro wag sa akin, di tayo talo!
- J

I quickly typed my reply. Tingnan natin, beh.

OKAY SIGE NA NGA. Promise, last na ito beh. Just see me this afternoon one last time, promise hindi na kita guguluhin. Promiseee! :*
- Y

Gladly, mabilis akong nakatanggap ng reply.

NO.

That was his reply. Ang haba.

Baby, manghihinayang ka kapag hindi ka pumunta. Promise, may kaugnayan lang naman ang sasabihin ko sa'yo at sa daddy mo ;)

Napangisi ulit ako. Kung hindi kita makuha sa santong dasalan, edi idaan sa santong paspasan!

I pocketed my phone after I replied. But then a few minutes after, I received an incoming call. Mas lalo akong napangisi dahil mukhang alam ko na kung sino ang tumatawag.