EFLATUN

Ta Kendisi

Sana bundan sonra hayatımda olur musun dediğimde;
Hayatında olamam!
Yalnızca hayatının ta kendisi olurum dedin.

Çok uzun zaman geçti.
Herşey çok değişti,
Ama yine hayatımın ta kendisisin.

Her gözümü açtığımda seni görüyorum.
Peki ya o kokun;
Bi an eksik oluyor mu sanıyorsun,
Burnumun, beynimin en ücra köşelerinden.
Var mı sanıyorsun,
Senden daha güzel kokan bir çiçek?..

Ama ne yazık ki rüya çok uzun sürmüyor.
O kapanan gözlerin,
Silinir mi sanıyorsun bu beyinden;
Nasıl unutabilir be insan,
Keşke diyorum ben kaybedeceğime
Sen kaybetseydin.

Ama nafile;
Anladım giden değil,
Kalan çekermiş hep acıyı.

Peki ya şimdi söyle!
Gerçekten hayatım mısın?
Yoksa sadece hayatımda mısın?