❃
saçlarım darmadağın
bileklerim kan içinde
mutfaktaki eski radyo açık
sarı ışık aydınlatıyor evi
dans ediyorum
yine
bir şarkı dudaklarımın arasında
seni görüyorum
elimi uzatıyorum
gülümsüyorum
görüyor musun
gerçek bir tebessüm bu
gözlerimi kapatıyorum
gitmişsin
yoksun
yere düşmüşüm
gel,
kaldır beni
lütfen
gel.
"gözlerindeki utanç dolu sancıyı görüyorum, canını yakmışlar senin. canını çok yakmışlar." demiştin.
"kendi kıymetini neden bilmiyorsun. yani neden o rengarenk bir çiçek sen ise bir ot olasın ki" demiştin.
"ben iyi bir insan olacağım. benzemeyeceğim onlara." demiştin.
sonra..
"neler yaptın, neler söyledin de kırılmak zorunda bırakıldın. onlar yapmazdı çünkü. şu dünyada ne kötülük varsa senin başının altından çıkmıştır." dedin.
artık hasta olacaksın korkusuyla sevmediğim yağmurlar yok.
artık adını bilmediğim sokaklardan geçerken "bana bir şey olmaz" diyerek sırtımı yasladığım göğüs yok.
artık ellerimi sen tutacaksın diye kremlemek yok.
artık gözlerime iyi bak diye ağlamadığım günler yok.
sönen yangınımı tekrar közlüyorum.
kendi ülkeme dönüyorum.
o yolları bu yüzle bir daha yürüyeceğim.
kırık bileğim, solgun ellerimle o sokaklara bir daha dokunacağım.
sol gözümün eğikliğiyle gözlerini gözlerime dikeceğim.
içindeki meleği kıstıracağım senin.
kahkahalarını yaşlarımla susturacağım.
küfredeceksin benden çaldığın her parçama.
hayat!
