ZAMANIN SUÇU YOK

DÜŞÜNCELER

Yokluğunda ne ateşleri hasretinle yaktım da bir seni yakamadım beni yaktığın gibi.

"AŞK"

Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi.
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler. Sen bilmiyodun ben hep seni seviyordum.
Bulunduğum şehri bulutlar kaplıyor.
Bir aşkın şiirinin yazılması için,
İlla o aşkın imkansız olması mi gerekiyor.
Sevinçlerimdin sen benim
O haziran akşamları düşüncelerde de olsa, yağmurlar yağdı serin haziran akşamlarına, derken uzaktan gördüm seni.
Yine aynı kalbimi acıttın
Seni gördüğüm heryeri zindan ettim kendime, dünyam karardı. Oysa bir rüyaydı seninle aşk.
Rüyasında defalarca gördüğü umutsuzca peşinden koştuğu Adam seneler sonra yokluğuyla başbaşa kaldı.
Sen gerçeğim, sen tadım, tuzum, Canım bana herşey seni hatırlatır
Ufacık bir umut bile aşkın doğması için yeterli.
Sen, sen aşkın gerçek olup olmadığını bilebilirmisin?
Bir adam sürekli olarak zaman zaman arzuladığı sürekli refah gibi şeyleri elde etme başarısı insanların MUTLULUK diye adlandırdıkları şeydir.
Herkezin bir dört duvarı vardır.
Duvarları çok soluk renkli.
Sonra sahne değişiyordu zaman zaman
Ne yapıcağını bilmeden.
Odasının gerçeğe dönüştüğü zaman, bazan ağır bedeller ödeniyor.
Telafisi olmayan hatalardan dolayı.
Hüzünlü bir zamanda da gelip çöküyor çektiğin bir acının hatırası
Yüzlerdeki her çizgi yaşanmişlığı anlatıyor.
İnsan yaşamına ya hayrandır ya da düşman ya hiç yokmuş gibi yaşar ya da akılalmaz, akıldan bir dakika bile çıkmaz..

Yaşanmışlıklar, saçlardaki her beyaz tel çektiğin bir acının hatırası.

Yağmur yağarken söylenen bir şarkı, sesdeki o güzellik akıldan çıkmayanı hatırlatıyor.

Bir şeylerin düzelceğine inaniyorsun birşeyler düzeliyor da düzelmeye başlıyorda tarıfının çökmekte olduğunu bilmiyor.

Ölümle yaşam arasındaki o ince çizgide bir o yana bir bu yana giderken, hayatın büyük bir hayal kırıklığı olduğu bilinmiyor.

Bir baharda ortadan sıvışıp başka gezegenlere gidiyor.
Döndüğünde hersey yine aynı.

Bakınıp iç çekmek, gidenlere küsmek, kalanlara acımak sen varken böyle üşünmez titrenmez masumum sana çoçuklar gibi.
Bu kasvetli akşamlar niyee !
Neden bi gidiş!
Kime bu bekleyiş!
Dönmeyeceğini bile bile beklemek bu olsa gerek.
Hep yarınlarla yaşandı hep!
Biliyorum şimdi anlayabiliyorum bunu!
Hep böyle kolay olucağini ve senin beni unutucağını düşündüğün yalanlarla.

Sevgili okuyucular icimden geçenleri rastgele yazdim duygularımı paylaşmak icimden ne geliyorsa yazmak istedim.
Bir psikiyatri tedavisi gören. Ama sıkıntılarını yazarak geçiceğine inanan. Saçmaa sapaann içinden gelenleri döken biriyim.