Will You Marry Me?
(a true lovestory)
written by mervin canta
30.11.2011
I’m with my friends at restaurant near to our office.
Nagkwekwentuhan, nagdadaldalan, nagkukulitan
Kasi break time namin noong araw na iyon.
Nag-uusap kami ng mga ka-officemate ko.
“ui Audrey!, ikaw nalang ang walang asawa sa atin, hindi pa ba nagpoproposed si tim?”
(tanong ng ka-officemate ko)
“ahm…anu kaba, hindi kami nagmamadali ni tim, you know na nag-iipon kami for our future”
(sagot ko sa kanya)
Pero sa totoo lang wala kaming napag-uusapan ni tim about it.
Everytime I open a conversation about it, laging iniiba nya ang usapan, minsan nagagalit sya, hindi ko sya maintidihan.
Almost 8 years narin kaming magkarelasyon ni tim.
Pero hanggang ngayon, hindi ko pa sya naririnig na pakakasalan nya ako.
until….
“oh babe papasok na ako”
(text ko kay tim)
Pero walang reply ang dumating sa akin.
Itexted him again…
“babe, papasok na ako! Ok ka lang ba? Is there any problem?”
(tanong ko)
Pero wala paring reply, tinawagan ko na sya pero out of coverage area ang phone nya.
Sa sobrang inis ko hindi ko na ulit sya tinext .
Until…
November 30, 2011
Nasa restaurant ako with my friends near sa office naming,
Breaktime kasi noong mga oras na iyon.
Napag-uusapan namin ang tungkol sa kasal-kasal.
Nanahimik ako, at hindi na sumagot sa mga tanong nila dahil alam ko naman sa sarili ko na ako ang gusto nilang punteryahin sa topic naming noong mga oras na iyon.
Nang biglang may nakita akong isang pamilyar na mukha sa labas ng bintana ng restaurant. Si tim…na nakangiti at kumakaway sa akin.
Kumaway din ako sa kanya at sinensay na pumasok sa loob pero parang may sinasabi sya na hindi ko maintindihan.
At may bigla syang inilabas na plakard.
At isa-isa nya itong ipinakita sa akin.
“hello babe!”
“this is awkward but bear with me.”
“I’ve been thinking about us and always said”
“marriage scares the fuck outta me”
“and my friends always said….”
“run you fools!”
At tumawa ako.
“so I always brushed it off”
“bitch please marriage is not for me”
At tawa ako ng tawa.
Hindi ko maintindihan kung anong pinaggagawa ni tim.
“but one day I realized…”
“nobody makes me happy likes she does”
Hindi ko alam pero kinikilig ako sa bawat pag-papalit-palit nya ng mga plakard na may mensahe.
“but nobody ever made me feel like that before…so my brain said”
“Impossible!!!!”
“and I realized that I DO want to grow old with out you”
“so my heart asked my brain”
“so I thought about it…”
“if you like it…you no put ring on it”
At tawa ako ng tawa…
Unting –unti nang nagtitinginan ang mga tao sa loob ng restaurant.
“so I though about it…”
“like a boss”
“so Audrey feng ling…”
“will you…”
“……”
Nabitin ako sa eksenang iyon…at nagtaka.
“WILL YOU MARRY ME?”
Sa sobrang tuwa at kaligayahan ko ay..napatungo lang ako ng ulo ko.
Sa oo ng oo!.
Pagkatapos noon ay pumasok na si tim…
Bitbit ang isang boquet ng pink na roses na paborito ko sa lahat ng mga bulaklak.
Nilapitan ko sya at niyakap, at kagaya ng ibang taong nagpoproposed.
Ay lumuhod din sya sa harapan ko at nagsalita.
“nakakahiya babe!”
(sabay tawa)
“I’m very nervous!”
“and very tired…sa ginawa kong ito”
“pero hindi ako napapagod na mahalin ka babe”
“ginawa ko ito dahil mahal kita at gusto ko ikaw ang makasama ko habang buhay.”
“kaya….”
“Audrey?....will you marry me?”
(sabay inilabas ang sing-sing na nakalagay sa isang maliit na box.)
Sa sobrang saya ko ay tumungo lang ako ng ulo ko at umiyak ng umiyak na parang bata. Kaagad kong niyakap si tim at hinalikan sa labi, kesyo maraming taong nakakakita sa amin,
“yes?”
(tanong ni tim)
“Yes, I will marry you!”
(sagot ko)
Nagpalakpakan ang lahat ng tao sa loob ng restaurant na iyon.
At katulad ko nagiyakan rin sila at kinilig.
Sinuot ni tim ang singsing sa aking daliri
“this is a sign that I will love you forever and ever Audrey”
(sabi pa nya)
THE END.
pls...do make a comment for this one!!!
para malaman ko...kung ok sa inyo...o hindi
mhuaw!!!
love you all!
spread the love!
