Dating Mr. Unknown

02

Chapter 02

Pagka-park ng sasakyan sa malawak na garahe ng mansyon ay bumaba ang misteryosong binata na hawak-hawak sa kaliwang kamay ang brown file. Matipuno itong naglakad papasok ng mansyon at hindi alintana ang malalagkit na titig ng kanilang mga maids. Sinalubong sya ng isang mestizang babae na nasa mid's 50s ang edad.

“Son..” Malambing na ngumiti ang babae sa anak. Bumaba ang tingin ni'to sa hawak ng binata. “What's that?” Curious na tanong ni'to.

Humalik sa pisngi ng ina ang binata at sabay silang naglakad sa kanilang malawak na living room. Alas tres na ng hapon kaya ng naupo ang dalawang amo sa malalambot na sofa ay naghanda na ng meryenda ang mga kasambahay.

“Its a file, mom..” Sagot ng binata at nilapag sa mesita ang brown file. Sumandal sya sa back rest habang ang ina naman ay kinuha ang nakalapag na brown file.

Binuksan nya ito at binasa ang naka-bold in letters na pangalan, ZAMIRA DUZZETE LEE.

Napakunot ang noo ng ina. “For what is this, son?” Tanong pa ni'to. Nanatiling tahimik at walang kibo ang binata kaya ibinalik nya ang atensyon sa file.

Nang palitan nya ang pahina ay nanlaki ang mga mata nya at napatingin sa binata habang nanginginig ang mga kamay.

“Who is she?” Nanginginig na tanong pa ni'to. She don't care. She wants to see this girl personally!

Dumilat ang binata at malamig na tumingin sa ina. “Tell me, son! Who is she? Bakit kamukha nya si Megan?!” His mother shouted.

***

Samantala, ngumiti naman si Tarra kay Zam.

“I'm fine here, Zam. Don't worry about me. No doubt about it, Aaron called you because it's important matter. You need to go. Sige na. Baka pagalitan ka pa.”

Puno ng pag-aalala ang mga mata ni Zam. “Sigurado ka? Pwede namang mamaya na lang para maipag-luto kita ng soup..”

Tumawa si Tarra. “No, no need. Magpapa-deliver na lang ako sa isang fast food.” Nakangiting sabi ni Tarra.

Tumitig muna si Zam sa kaibigan bago ito napabuntung-hininga at tumango. “Osige.. Basta mag-iingat ka dito. Call me kapag may kailangan or nagkaproblema ka dito. Okay?”

Tumango naman si Tarra at binigyan ang kaibigan ng mahigpit na yakap.

Nang makapara sya ng isang taxi ay dali-dali syang sumakay dito at sinabi ang address. Nagulat man ang driver ng taxi ay ipinagsa-walang bahala na lang 'yon.

***

“Kuya. Papa.” Humalik si Zam sa pisngi ng kapatid at ama. Naupo sya sa tabi ng kapatid at tinignan ang bisita nilang nakaupo sa kanilang harapan.

“Good afternoon,” She formally greeted.

“You are right, amigo. No doubt, your daughter is really gorgeous. She and my son look so good together.” Napagtanto ni Zam ang dahilan kung bakit sya tinawagan ng kapatid. Hindi nya maiwasang makaramdam ng maliit na tampo dahil pinapangunahan na naman sya ng ama.

Narinig nya ang malakas na tawa ng ama. “Mismo, amigo! It runs in the blood.”

Napapikit si Zam.

“So, iha? I will set a blind date between you and my son. I'm sure he'll like you, sa ganda mong yan. Walang duda.”

She opened her eyes and try to smiles at the old man. Ni hindi man lang ito nagtanong kung payag ba sya.

Ayaw na nyang humaba pa ang usapan. Tumango na lamang sya habang may nakapaskil na pilit na ngiti sa labi.

***

Kinabukasan, habang naglalakad mag-isa sa corridor ng library building si Zam ay hindi nya napansing may nakabangga na pala sya. Sa lalim ng iniisip nya tungkol sa kaibigan na si Tarra ay hindi nya napansing meron pala syang makakasalubong.

Nahulog ang mga hiniram nyang aklat sa sahig at ngali-ngali nya itong pinulot. Hindi man lang tumulong ang kanyang nakabangga.

Nang matapos ay agad syang tumayo at humarap sa harapan. “Sorry! Sorry po!”

Hindi ito pinansin ng binata. Saka lang napansin ni Zam na naka-hoodie ito at makapal na jacket. Nakayuko at may nakasuot na shades. May suot din itong headphones na sobrang lakas ng tunog na halos marinig na nya ang tugtog kahit may distansya sa dalawa.

Woah. Weird. We're in philippines nigga. Zamira thought.

Magsasalita pa sana ang dalaga ng biglang tumalikod ang binata at walang paalam na naglakad palayo. Natulala si Zam at hindi alam ang gagawin. Hindi nya alam kung dapat ba syang mag-sorry ulit dahil halata namang hindi ito narinig ng binatang nakabangga.

Sumapit ang lunch time at mag-isa syang nagtungo sa cafeteria ng university. Tinanggihan nya ang mga kablock-mate na nagyayaya sakanyang sumabay na lamang. This afternoon 2:00 pm to 5:00 pm na lang ang klase nya.

She ordered her food. Uupo na sana sya sa usual spot nila ng kaibigang si Tarra ng makapag-order ng mapansin nyang may nakaupo sa upuan nya at nakatalikod ito sakanya. Two seater table ang upuan nila ni Tarra at yung upuan nya ay nakatalikod sa glass door ng cafeteria at sa ibang mga table.

Buhat ang tray, lumapit sya dito at nilapag ang buhat sa mesa. Humarap sya sa lalake at ngumiti. Naupo sya sa upuan ni Tarra, facing the cafeteria's crowd.

“Makikiupo ako. Okay lang?”.Nakangiti nyang sabi habang inaayos ang pagkain nya sa mesa.
“You already sitted. Your permission is useless.”

Her smile vanished as she face the unknown guy in front of her. He wears his poker face and crossed his arms. He raised his one eyebrow as he observed the girl's movement in front of him through his shades.

Sinuri ng dalaga ang binata atsaka ito nanlaki ang mga mata.

“Teka--- Ikaw! Ikaw yung lalakeng nakabangga ko sa library kanina!” Even though Zamira didn't see his face clearly in that library. She remember the guy's posture.

Sa tindig pa lang ni'to at sa hubog ng katawan. Kilalang-kilala nya ito.
As Zamira said those words, his lips twitched into badass smirk and manly removed his shades. “Pleased to finally meet you, Duzzete.” He said in his manly husky voice.

Again, muling natulala si Zamira at hindi nya napansing tumayo na ang lalakeng kaharap at naka-alis.

Nang bumalik sa sariling wisyo, kaagad syang napalunok at inilibot ang paningin sa paligid. Hindi. Hindi na nyang muli nakita ang lalake.