Haar naam was Sarah

deel 1

het is 1942 ik ben sarah een joodse meisje van 7 jaar. Elke dag ben ik bang dat de franse politie ons komt halen, wat als ze ons hier vinden? wat zullen de gevolgen dan zijn? Gaan we vermoord worden? Als ik denk aan de situatie waar ik in leef krijg ik telkens tranen in mijn ogen tranen van verdriet. Ik wil helemaal niet dood! Ik schirk me dood door het geklop op de deur, de deur gaat open en ik hoor: 'neem u spullen mevrouw u zult voor een paar dagen niet thuis komen neem uw kinderen mee' ik nam een snel een kijkje en zag dat het de fransen waren. Ik ging rustig naar mijn kamer en zij tegen mijn broer: 'wij gaan een spelletje spelen namelijk verstoppertje ik zeg zo ga jij je vertoppen in de kast en wees zo stil mogelijk'. snel sloot ik hem in de kast en hield de sleutel bij me. En toen kwamen de 2 fransen mensen die bij ons thuis waren naar mijn kamer gekomen en zijden: 'ik hoorde daarnet 2 stemmen waar is het ander kind?' Ik antwoordde: 'nee ik was hier helemaal alleen kijk maar rond als jij mij niet gelooft.' Hij keek rond en zijn: 'oke dan' en ze namen ons mee we wisten niet naar waar. Mijn moeder vroeg aan me: 'Waar heb jij je broer gedaan?' ik antwoordde: 'ik heb hem verstopt in de kast.'zij antwoordde: oef wat een geluk.' wij zaten in een soort truck dat in de leger vooral gebruikt wordt en hoordde mijn ouders zeggen: 'Zij brengen ons naar een concentratie kamp. En we worden daar uit elkaar gedeelt en daarna 1 voor 1 gedood.' en ik zei tegen mijn moeder: 'Ik wil niet dood mama ik wil niet dood!!'Wij hoorden een luidde stem: UITSTAPPEN!! UITSTAPPEN!! ik nam mijn moeder bij de hand en zij mama laat mij niet los.

Wordt vervolgd