Dodelijke gevolgen

{1}

Ik schrik wakker uit weer is een verschrikkelijke droom. Ik droomde dat we bij Nederlands zaten en dat Noah tegen m'n stoel aan het trappen was. Noah is de jongen die me nu al 2 jaar aan het pesten is. Nou ja, ik vind het geen pesten. Maar mijn mentrix zegt van wel. Ook zegt ze dat ik het moet negeren wat Noah doet. Maar nu wordt het me te veel. Ik draai me om en vraag of hij wilt stoppen. 'Sorry, wat zeg je' ,vraagt Noah, ik versta je niet'. En geeft nog een trap tegen m'n stoel, waardoor ik en mijn stoel bijna vallen. Ik snap niet hoe ik zo ontzettend verliefd kan zijn op de jongen die me zoveel pijn doet en die ook nog is mijn ex is.

'Amber', schreeuwt mijn moeder. Ik zucht en draai me om. 'Amber, kom op eruit!' Ik kijk op m'n wekker en schrik omdat het al half acht is. Snel ga ik uit bed en spring ik onder de douche. Nadat ik gedoucht heb. Pak ik m'n laatste spulletjes en ren ik naar mijn fiets. Net voordat ik weg wil rijden, komt mijn moeder naar buiten met mijn brood voor school. 'Je vergeet het alweer', zegt ze teleurgesteld. Ik neem nooit brood mee en dat weet m'n moeder.

Ik doe m'n fiets in het rek en ren naar binnen. 'Ho is even dametje' en de concierge houdt me tegen. Nadat ik een briefje heb gekregen, omdat ik te laat was, loop ik naar het lokaal waar ik les heb. Dit het ergste, als je naar binnen moet en de hele klas je aankijkt. Ik haal nog een keer diep adem en open de deur. 'En wie hebben we daar', vraagt meneer Van der Zwan. 'Het lelijke eendje bedoelt u meneer', antwoord Noah. Ik voel dat ik rood word en de klas begint te lachen. Ik geef m'n briefje aan Van der Zwan en ga zitten. 'Liet je Mamsie je weer is niet gaan', fluistert Noah. Ik voel zijn warmte in mijn nek en de tinteling van zijn stem. Ik doe m'n ogen even dicht en negeer hem. Dan vraagt Alex of het wel gaat. 'Ja hoor', antwoord ik en ik glimlach even kort naar hem. Ik zit in de klas naast de grootste sukkel, maar wel de enige die normaal tegen me doet. Is goed voor je socialiteit, heeft mevrouw Bloemen (mijn mentor) gezegd. Het zal allemaal wel.

Na 6 lesuren overleefd te hebben, loop ik naar m'n locker om mijn boeken voor morgen te pakken. Als ik alles heb gepakt, loop ik naar het schoolplein voor m'n fiets. Wanneer ik de deur door ben, zie ik Noah en z'n vrienden staan. Snel pak ik mijn mobiel en doe net of ik heel druk bezig ben. Maar het is te laat Carlo ziet me al. Ik loop naar m'n fiets en Carlo roept me. Ik negeer hem, waarop hij iets gemeens antwoord: 'Moet je Noah geen kusje geven?' Noah wordt boos en geeft hem een tik voor zijn hoofd. Zelf loop ik snel naar mijn fiets en fiets ik naar huis.

Ik doe de deur open en loop direct door naar mijn kamer. Ik laat mezelf op bed vallen en begin te huilen. Ik raak weer in paniek merk ik. Ik veeg m'n tranen weg en ga aan mijn bureau zitten. Dan open ik een lade en til de schriften die erin liggen omhoog, daaronder liggen de meest gevreesde dingen ooit. Ik pak een van de kleine mesjes en begin in mijn armen te snijden. Langzaam lopen er bloeddruppels naar beneden. Ik dep het weg en berg het mesje op. Ik trek een trui aan en hoor dat mijn moeder thuis komt.