ben önceden hep boş yasıyormusum aslında bunu sonra anladım anladıgım gün ise ona aşık aldugum gün oldu hani derlerya yemekte tuz olmazsa olmaz diye oda benim yemegimin tuzuydu yada başka bir degisle benim ağacımın meyvesiydi ben her an onu gözlüyor her hareketini garipsiyordum cünkü bana O çok farklı geliyordu hayat artık bana gülüyor gibime geliyor hergünüm çok daha farklı geliyordu en sonunda abladim ki ben ona körkütük aşıktım ama söylemekten utandım korktum söyleye medim bor müddet böyle gitti ta ki kardesim dedigim kisi sevdigim kıza seni seciyorum diyene kadar o kadar korktum ki onunla cikmasindan neden oldugunu bilmeden gidip bir anda seni seviyorum benimle cıkarmısin dedim oda gülerek ban a baktı ve "Hayır"dedi o gun cok zoruma gitmisti eve geldim içim rahat degildi ben sanki eksiktim sanki yemegi tuzu dışına dökülmüş, ağacın meyveleri daha toplanmadan kurumustu ben
NUR SENI COK SEVIYORUN
